111-001-006-مسد

آیه 1. تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ

تحلیل گرامری:

1. تَبَّتْ:
   • فعل ماضی: این فعل ماضی است و به معنای „نابود شد“ یا „هلاک شد“ می‌باشد.
   • ریشه: „ت-ب-ب“: این ریشه به معنی نابودی و هلاکت است.
   • صفت: مونث مفرد: چون این فعل برای „یدا“ که مثنی و مونث مجازی است، به کار رفته است، فعل به صورت مونث آمده است.
2. یَدَا:
   • اسم مثنی: „یدا“ به معنی „دو دست“ است.
   • مضاف: این کلمه در حالت اضافی به کار رفته و مضاف به „ابی لهب“ است.
3. أَبِي لَهَبٍ:
   • أَبِي:
     • اسم مجرور: این کلمه مجرور به حرف جر محذوف „لِ“ در تقدیر است.
     • مضاف الیه: نقش اضافی دارد که به „یدا“ مربوط است.
   • لَهَبٍ:
     • مضاف الیه: این کلمه نیز مضاف الیه برای „أبي“ است.
     • معنی: „پدر شعله“: لقب ابولهب است که به خاطر دشمنی‌اش با پیامبر اسلام (ص) معروف است.
4. وَتَبَّ:
   • حرف عطف „وَ“: این حرف برای عطف دو جمله به یکدیگر استفاده شده است.
   • فعل ماضی: مشابه فعل اول „تَبَّ“ و به معنی „و نابود شد“ می‌باشد.
   • ریشه: „ت-ب-ب“

معنی آیه:

این آیه خبر از نابودی و شکست ابولهب، یکی از دشمنان سرسخت پیامبر اسلام (ص)، می‌دهد. در اینجا، نابودی دست‌های او نمادی از شکست کامل اوست و تکرار فعل برای تاکید بر قطعی بودن این مسئله است.

نوع جمله:

این جمله یک جمله خبری است که بیانگر یک واقعیت یا رویداد قطعی و حتمی در آینده‌ای نزدیک برای ابولهب است.