096-001-002-علق

« Back to Glossary Index
بخوان به نام پروردگارت که همه چیز را آفریده است. (۱)

آیه „اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ“

تحلیل گرامری

  1. اقْرَأْ:
    • فعل امر از مصدر „قرأ“ به معنای خواندن.
    • ریشه: ق-ر-أ
    • نقش دستوری: فعل امر مفرد مذکر مخاطب.
  2. بِاسْمِ:
    • حرف جر + اسم: حرف جر „بِـ“ به معنای „با“ و „اسم“ به معنای „نام“.
    • ریشه: س-م-و
    • نقش دستوری: جار و مجرور.
  3. رَبِّكَ:
    • اسم مضاف و مضاف‌الیه: „رَبّ“ به معنای پروردگار و „ك“ ضمیر متصل به معنای „تو“.
    • ریشه: ر-ب-ب
    • نقش دستوری: مضاف و مضاف‌الیه.
  4. الَّذِي:
    • اسم موصول به معنای „که“.
    • نقش دستوری: اسم موصول برای ارتباط بین جملات یا عبارات.
  5. خَلَقَ:
    • فعل ماضی از مصدر „خلق“ به معنای آفریدن.
    • ریشه: خ-ل-ق
    • نقش دستوری: فعل ماضی مفرد مذکر غایب.

نوع جمله

این جمله یک جمله فعلیه است که با فعل امر „اقْرَأْ“ آغاز می‌شود. در این جمله، فعل امر به مخاطب (پیامبر اسلام) دستور می‌دهد که با نام پروردگار خود که همه چیز را آفریده است، بخواند.

این ساختار نشان‌دهنده اهمیت آغاز کردن هر کاری به نام خداوند و تأکید بر قدرت خالقیت اوست.

Nach oben scrollen