| و برای هیچ مؤمنی سزاوار نیست مؤمن دیگر را جز ندانسته بکشد و هر مؤمن که مؤمن دیگر را به غیر عمد کشت، باید یک بندۂ مؤمن را آزاد کند و علاوه بر آن به کسان مقتول دیه ای بپردازد، مگر آنکه کسان مقتول آن دیه را ببخشند، پس اگر مؤمن کشته شده از قومی بود که دشمن شما بودند شخص کشنده فقط بنده مؤمنی را آزاد خواهد کرد (یعنی به کسان او که دشمن مسلمانانند، دیه نمیدهند) و اگر مقتول مؤمنی بود که خویشانش از قومی بودند غیر مسلمان، ولی با مسلمانان هم پیمان بودند، باید مؤمن کشنده به کسان مقتول هم دیه دهد و هم بنده مؤمنی را آزاد گرداند، پس قاتلی که نمی توانست دیه و یا آزاد کردن بنده را انجام دهد دو ماه پی در پی روزه باید بگیرد، تا باعث بخششی باشد از جانب الله و الله دانائی است پرحکمت (اگر مؤمنی که به غیر عمد مؤمن دیگری را کشته، نتوانست نه دیه دهد و نه بنده ای آزاد کند و یا یکی از آنها را نتوانست به شرطی که خویشان ارث بری هم نداشته باشد دو ماه روزه میگیرد و اگر نمی توانست روزه بگیرد روی قانون روزه برای هر روزِ روزه یک وعده غذا به فقیر میدهد و اگر آنرا هم نداشت، خالق عالم از او میبخشد و حکومت اسلام از بیت المال مسلمانان باید بجای او دیه را بدهد زیرا دیه برای ترمیم، ضرری است که از کشته شدن یک نفر به کسانش میرسد و بدیهی است که حکومت میتواند دیه را به اقساط از قاتل و کسانش نیز بگیرد و حداکثرِ مقدارِ دیه بر طبق کتاب سنتی که در زمان پیغمبر نوشته شده بوده صد شتر و یا قیمت آنست که به نسبت ضرری که به کسان مقتول وارد آمده و همچنین به نسبت شخصیت مقتول از جهت اینکه کشته شدن او چه تاثیر شدید یا ضعیفی در جامعه دارد، متصدیان حفظ منافع مردم میتوانند شتران کم قیمت و یا پر قیمتی را به حساب آورند) (۹۲) |
004-092-099-نساء
« Back to Glossary Index