30 قريش

پناه میبرم به الله از شرِّ شیطانِ مَطرودأَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
برای اینکه قریش در کوچ کردن (1)لِإيلافِ قُرَيشٍ106:1
زمستانی و تابستانی خود با تعهدی از الله به مکان مورد علاقه خود برگردند (2)إيلافِهِم رِحلَةَ الشِّتاءِ وَالصَّيفِ106:2
لازم است فقط از پروردگار این خانه (خانه کعبه) اطاعت بنده وار نمایند (3)فَليَعبُدوا رَبَّ هٰذَا البَيتِ106:3
پروردگاری که از گرسنگی ایشان را بوسیله این خانه به خوراک رسانده و از نا امنی در امنشان قرار داد (4)الَّذي أَطعَمَهُم مِن جوعٍ وَآمَنَهُم مِن خَوفٍ106:4
سوره فوق به قبیله با نفوذ مکه که به نام قبیله قریش معروف بودند و حضرت محمد (ص) نیز از میان ایشان برانگیخته شده بود، اعلام می‌دارد که خالق عالم، بیهوده این زمین لم‌یزرع و بی‌آب و سوزان مکه را در زمان حضرت ابراهیم و اسماعیل (خانه کعبه) برای شما به وجود نیاورد (به وسیله ابراهیم و اسماعیل) و بی‌جهت معجزه‌آسا، چاه زمزم را برای سکونت اسماعیل و مادرش هاجر، یگانه آب مشروبِ این زمین قرار نداد. آن را از آن جهت محل سکونت امنی برای شما مردم کرد که اگر پیغامی به وسیله پیغمبری از جانب پروردگار عالم آمد، از آن اطاعت بنده‌وار کنید، نه از کسانی که به نام شفیع و واسطه الله از مردگان مقدس یا ملائکه و ماه و خورشید و ستاره بت‌هایی می‌سازند و شما را بنده و مقلد روایات موهومی می‌کنند که فقط خود از آن استفاده برند و شما را به امید شفاعت آنها به فساد و گناه بکشانند. و بنا بر این، ای مردم مکه بدانید اگر اطاعت بنده‌وار پیغام الله (قرآن) را بر اطاعت و تقلید پیشوایان مذهبی خود ترجیح ندهید، به زودی به وسیله طرفداران این پیغام و کمک الله وضعی برای شما پیش خواهد آمد که اگر از مکه به جایی کوچ کردید، یقین نداشته باشید که سالم دوباره به خانه خود برگردید و دچار جنگ و خطر در کوچ کردن خود نشوید. آیا امروزه تمام مردم و مورخین نمی‌دانند که پس از هجرت پیغمبر اسلام از مکه به مدینه جنگ‌های مسلمین بر علیه مردم مکه شروع شد؟ و آیا پس از هشت سال ادامه جنگ میان مسلمانان و کفار قریش، مسلمانان مکه را فتح نکردند و آنان را که در عرض این هشت سال از کشتن و زحمات ناشی از جنگ جان سالم بدر بردند، زیر دست و مغلوب خود ننمودند؟ آیا این خود به تنهایی دلیل راستی مطالب قرآن که بر مبنای بشارت و اعلام خطر به بهشت و جهنم است نمی‌باشد؟

کلمه „إيلاف“ در زبان عربی به معنای „عادت“ یا „آمادگی“ است. این کلمه در قرآن کریم نیز به کار رفته و به معنای عادت یا عادت کردن به یک کار خاص اشاره دارد.

کاربردهای این کلمه:

  1. عادت و آشنایی: در معنای کلی، می‌تواند به اشاره به عادت‌کردن افراد به یک رفتار یا وضعیتی خاص باشد.
  2. در قرآن: در سوره قریش، آیه 1 می‌گوید: „لِإِيلَـٰفِ قُرَيْشٍ“، که به عادت قریش در سفرهای تجاری اشاره دارد.
  3. در ادبیات: از این کلمه در شعر و نثر برای توصیف عادت‌ها و رفتارهای انسانی نیز استفاده می‌شود.

به طور کلی، „إيلاف“ به مفهوم عادت و آشنایی با موضوع خاصی در زندگی انسان اشاره دارد.

Nach oben scrollen