014 عصر

سوره ی فوق درسِ بزرگی است برای مسلمانان که بدانند، راه رستگاری حقیقی و بعبارت دیگر اشرفِ مخلوقات شدن، چهار پله دارد که آنها عبارتند از ایمان، کردار نیک، توصیه به حق و توصیه به شکیبایی.

فرد و جامعه ای حق دارد، خود را تربیت شده ی دینِ اسلام معرفی کند، که پایه ی تعليماتِ اجتماعیش، بر این چهار پایه استوار باشد، و اِلّا اگر یکی از این پایه ها در کسی متزلزل گردد، به همان اندازه دچار سقوط میشود و قطعاً موردِ تجاوزِ دیگران قرار خواهد گرفت و نتیجتاً همچنانکه در سوره پانزدهم گوشزد میشود، به جنگ ها و آشوب ها و غارت های اجتماعی و فردی دچار خواهد شد.

اگر به تفسیرهای مختلفِ قرآن مراجعه نمائید، خواهید دید که این آیاتِ ساده و پر مغز و استدلالی را، چنان مفسرینِ قرآن با روایاتِ جعلی از حقیقت، منحرف نمودند که جز بد آموزی های پراکنده، از آن به مسلمانان نتیجه داده نشده.

مثلا متوجه نشده اند که قَسم های قرآن برای چیست و چه ارزشِ استدلالی دارد و لذا ندانسته اند که قسم به عصر، یعنی زمانه شاهد است و خود گفته اند، بر طبقِ روایتی، مراد از عصر، ظهر تا غروب است و بر طبقِ روایتِ دیگر، چون صبح و شب را عصران (دو عصر) گویند، مراد از عصر، شب و روز میباشد، و روایتِ دیگر گفته، ساعتِ آخرِ روز میباشد و روایتِ دیگری، آنرا نمازِ عصر دانسته اند و بوسیله روایتِ دیگری، آنرا به عصر و زمانِ پیغمبرِ اسلام تفسیر کرده اند و یا به زمانِ هر پیغمبری معرفی نموده اند و ضمن این باطل گوئیها روایتی هم آورده اند که مراد از عصر، دهر و روزگار است و عجب اینجاست که تمام مفسرینِ مشهور، در اکثر آیات قرآنی این اختلاف گوئیهای گمراه کننده را، بدون هیچگونه اظهارِ نظر در تفسیرِ خود آورده اند و از این خوشمزه تر، در ابتدای این سوره نوشته اند، هر کس در فاصله های نمازش سوره والعصر را بخواند، الله در روزِ قیامت او را خوشحال و خندان داخل بهشتش می کند و یا هر کس سوره عصر را بخواند، الله خاتمه ی کار او را بر صبر میکند و روز قیامت از بهشتیان میباشد.

باید دانست که در تفسیرِ هر یک از سوره های قرآن اینگونه بد آموزیهای دینی به چشم می خورد که هر خواننده فهیمی را از تفسیرهای موجود قرآن، بَری می سازد و تمامِ اختلافاتِ مذهبی که مسلمانانِ دنیا چه سنی و چه شیعه دچار آن شده اند، از همین روایات سرچشمه گرفته که متاسفانه تا حال نه عُلمای معروف و مشهورِ مسلمین خواسته اند آنها را تصحیح نمایند و نه مردم، متوجه ی عواقبِ وخیمِ آن شده اند .