هفت آسمان

منظومه شمسی شامل هشت سیاره است. این سیارات به ترتیب فاصله از خورشید عبارتند از:

1- عطارد (Mercury) چرخش از غرب به شرق (پروگرید)
2- زهره (Venus) چرخش از شرق به غرب (رتروگرید)
3- زمین (Earth) چرخش از غرب به شرق (پروگرید)
4- مریخ (Mars) چرخش از غرب به شرق (پروگرید)
5- مشتری (Jupiter) چرخش از غرب به شرق (پروگرید)
6- زحل (Saturn) چرخش از غرب به شرق (پروگرید)
7- اورانوس (Uranus) چرخش از شرق به غرب (رتروگرید)
8- نپتون (Neptune) چرخش از غرب به شرق (پروگرید)
این سیارات به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: سیارات داخلی (عطارد، زهره، زمین و مریخ) که سیارات سنگی هستند و سیارات خارجی (مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) که عمدتاً از گاز تشکیل شده‌اند

از دید ناظر زمینی، حرکت ظاهری سیارات در آسمان به صورت زیر است:

1. حرکت عمومی از شرق به غرب: همه سیارات همراه با خورشید، ماه و ستارگان به دلیل چرخش زمین به دور خود، هر شبانه روز یک بار از شرق به غرب حرکت می‌کنند.

2. حرکت نسبت به ستارگان ثابت: سیارات نسبت به ستارگان ثابت حرکت می‌کنند که به آن „حرکت خاص“ گفته می‌شود. این حرکت معمولاً از غرب به شرق است.

3. حرکت پسگرد: گاهی به نظر می‌رسد سیارات در مسیر حرکت خود متوقف شده و سپس در جهت عکس (از شرق به غرب) حرکت می‌کنند. این پدیده „حرکت پسگرد“ نام دارد.

4. حرکت حلقوی: ترکیب حرکت‌های فوق باعث می‌شود مسیر حرکت ظاهری سیارات در آسمان به صورت حلقه‌هایی پیچیده به نظر برسد.

5. تغییر درخشندگی: با تغییر فاصله سیارات از زمین، درخشندگی ظاهری آنها نیز تغییر می‌کند.

6. تغییر اندازه ظاهری: اندازه ظاهری قرص سیارات نیز با تغییر فاصله آنها از زمین تغییر می‌کند، هرچند این تغییر برای اکثر سیارات با چشم غیرمسلح قابل تشخیص نیست.

این حرکات پیچیده ظاهری ناشی از ترکیب حرکت واقعی سیارات به دور خورشید و حرکت زمین است که از دید ناظر زمینی مشاهده می‌شود.