| نامِ پرورنده ات را که از هر چیز برتر می باشد، پاک دار (یعنی سزاوار نیست که در کنارِ نامِ الله نامی دیگر بگذاری و نامِ کسِ دیگر را وابسته به نام الله شُماری، چنانکه بت پرستانِ مکه، نام الله را مؤنث کرده بودند و بصورت لات تصور میکردند و او را که یکی از مُرده های نیکوکار و مقدسشان بود به نام خدا می خواندند و نام عَزیز را که نام دیگر الله بود، بنام عُزّى یعنی عزیزِ مؤنث می چسباندند و به اینصورت با فلسفه هائی موهوم برای الله دختران و یا مظاهر الله می ساختند و آنها را شفیع و واسطه و پارتی های خود نزدِ خالقِ عالم معرفی می نمودند و متاسفانه همین کار را مسیحیان نیز کرده اند و نام عیسی را کنارِ نام الله گذاشته اند و او را پسر خدا یا مظهر خدا می شمارند و حتی مسلمینِ بی خبر از قرآن نیز علی را دستِ خدا و حسین را خونِ خدا و محمد را شفیع در نزدِ الله می پندارند و مثلاً کوشش می کنند رابطه ای میان احمد و احد بسازند و یا انتشار دهند که الله همه چیز را برای خاطر پیغمبر اسلام و یا پنج تن آفریده) (1) |
آیه 1: سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَىتجزیه و تحلیل کلمات:
نوع جمله و معنی:
این آیه به پیامبر (و به طور کلی به مؤمنان) دستور می‌دهد که نام خداوند برتر را پاک و منزه بشمارند و تسبیح کنند، که نشان‌دهنده اهمیت ذکر و یاد خداوند است. |
087-001-008-أعلى
« Back to Glossary Index