074-049-005-مدثر

« Back to Glossary Index
پس ایشان را چه می‌شود که از این تعلیمات، که باید حتما به خاطر داشته باشند، دوری می‌کنند؟ (عجیب است که حتی مسلمانان ظاهراً دیندار و مطلع به این آیات قرآنی، به شفیعانی دل‌خوش‌اند و از این تذکرات روگردانده‌اند و لذا گرفتار بزرگ‌ترین بدبختی‌های اجتماعی هستند.) (49)

گرامر و تجزیه و تحلیل:

  1. فَمَا: حرف عطف „فَ“ برای نتیجه یا علت می‌آید و „ما“ به معنای „چه“ است. این دو با هم معنای „پس چه“ یا „چرا“ را می‌دهند.
  2. لَهُمْ:
    • „لَ“ حرف جر به معنای „برای“.
    • „هُم“ ضمیر متصل به معنای „آن‌ها“.
    • ترکیب „لَهُم“ به معنای „برای آن‌ها“ یا „به آن‌ها“.
  3. عَنِ: حرف جر به معنای „از“.
  4. التَّذْكِرَةِ:
    • „التَّذْكِرَةِ“ اسم معرفه با „ال“ تعریفی به معنای „تذکر“ یا „پند“.
    • ریشه آن از „ذ-ك-ر“ است که به معنای یادآوری و تذکر دادن می‌باشد.
  5. مُعْرِضِينَ:
    • اسم فاعل جمع مذکر سالم از فعل „أعرَضَ“ به معنای „روی گرداندن“.
    • ریشه آن از „ع-ر-ض“ است که به معنای روی گرداندن و اعراض کردن می‌باشد.

ساختار جمله:

این آیه یک جمله پرسشی است که با استفاده از „فما“ به نوعی تعجب و پرسش در مورد علت اعراض و روی‌گردانی افراد از تذکره بیان می‌شود. در این جمله، جایگاه هر کلمه در جمله نشان‌دهنده نقش دستوری آن است، از جمله فاعل و مفعول و حروف جر.

Nach oben scrollen