تحلیل دستوری- إِنَّهُ:
- إِنَّ: حرف مشبه بالفعل که برای تأکید به کار می‌رود و اسم آن مرفوع است.
- هُ: ضمیر متصل مرفوع متصل به إنَّ که به فاعل اشاره دارد.
- فَكَّرَ:
- فعل ماضی که از ریشه „ف-ك-ر“ گرفته شده است. مؤنث و جمع ندارد و به معنای „فکر کرد“ است.
- فاعل این فعل در جمله آمده است (ضمیر „هُ“ به عنوان فاعل).
- وَ:
- حرف عطف که برای ارتباط و پیوستن میان دو جمله یا دو کلمه استفاده می‌شود.
- قَدَّرَ:
- فعل ماضی که از ریشه „ق-د-ر“ گرفته شده است. به معنای „تقدیر کرد“ یا „ارزیابی کرد“.
- این فعل نیز همانند فَكَّرَ فاعلش ضمیر „هُ“ است.
ریشه کلمات و معانی- ف-ك-ر: این ریشه به معنای فکر کردن، اندیشیدن و تأمل کردن است. در زبان عربی، کلمات مختلفی از این ریشه ساخته می‌شوند که به معانی مرتبط با تفکر و تأمل اشاره دارند.
- ق-د-ر: این ریشه به معنای اندازه‌گیری، ارزیابی و تقدیر است. کلمات مشتق از این ریشه معمولاً به توانایی، قدرت، اندازه‌گیری و مقدرات اشاره دارند.
نوع جملهاین جمله یک جمله خبری است که گزارشی از یک وضعیت یا حالت را ارائه می‌دهد. در این آیه، تأکیدی وجود دارد بر اینکه شخصی فکر کرده و ارزیابی کرده است. |
