| پس هر کس نتوانست بنده ای را آزاد کند (یا بنده پیدا نشد و یا پول آزاد کردن بنده را نداشت) دو ماه پی در پی باید پیش از آنکه تماس زناشوئی حاصل نمایند، روزه بگیرد و اگر اینرا هم نتوانست، 6۰ فقير را خوراک دهد. این دستورات برای این است که شما به الله و پیغمبرش ایمان کامل آورید (یعنی رسمی را که در قدیم بدان عادت کرده اید، بر دستور الله و پیغمبرش ترجیح ندهید) و این ها قوانين الله است و برای کسانیکه که کفران نمایند عذاب دردناکی خواهد بود (این عذاب، عذاب آخرت است و هم عذابی که بوسیله حکومت اسلام برای متخلفين صلاح بود، به نسبت شدت و ضعف مخالفتشان، انجام شود و باید دانست چون ممکن است عمل ظهار از جانب مرد روی ناسازگاری زن و یا ناراحتی حقیقی دیگری برای مرد نسبتِ به زن خود باشد که لازمه آن لزوم طلاق است. در آیات فوق می بینیم مرد وادار نمی شود که سخن ظهار خود را نادیده بگیرد، بلکه در آن گوشزد شده، اگر میخواهد آشتی کند باید آن سخن را نادیده بگیرد و مجازاتی هم برای سخن بیهوده خود تحمل کند و اگر نمی خواهد آشتی کند نباید زن را بلاتکلیف بگذارد، بلکه باید او را طلاق دهد و چون سخن ظهار به مانند این است که قسم خورده از زن خود از حيث عمل زناشوئی کناره گیری کند، حکم آن به مانند حکم «ایلاء» است که در آیه ۲۲6 از سوره بقره آمده که اگر این کناره گیری بیش از چهار ماه طول کشید، زن رسما طلاق داده میشود، مگر آنکه مرد بخواهد به عمل زناشوئی رجوع کند و یا مرد و زن هر دو راضی باشند که بدون طلاق در همان حال عدم زناشوئی با هم زندگی کنند) (4) |
058-004-103-مجادلة
« Back to Glossary Index