انسان را رحمان، از گلِ خشکِ صدا دهنده ای چون سفال آفرید (هر گاه انسان را خشک کنند، موادِ خاکی انسان پس از خشک شدنِ آب آن یک انسانِ گلی میشود که مانند سفال دارای منافذ است و همین منافذ باعث میشود که انسان صدا دار شود، چه صدای نامحسوس سلول های او و چه صدای نامحسوس خودش و جذب و دفعِ غذا نیز از این منافذ است، الله گاه فرموده، انسان از آب آفریده شده و گاه فرموده، از خاک و در آیاتی فرموده، از گل و گاهی از نطفه و زمانی از خون و هنگامی از لجنِ متعفن تا کنجکاوان بشری از هر تذکری استفاده مخصوص نمایند) (14) |
„