| و شما سود برندگان از سرمایه های مردم اگر سودی به آنان دادید که در اموال مردم افزونی ایجاد شود آن سود دادن افزونی معنوی نزد الله ندارد لیکن اگر مالی را بصورت زکات به محتاجی دادید تا روی الله را متوجه خود کنید، هر کس چنین کنند از طرف الله اضافاتی به او خواهد رسید (در این آیه اعلام شده رباخواری به شرطی که باعث افزونی مال کسی باشد که از شما سرمایه ای برای گشایش کار خود گرفته، عیبی ندارد ولی مزدی اضافی در نزد الله برای آن نیست و به محتاجان باید کمک بلاعوض کنیم تا نزد الله مزد زیادی داشته باشیم، این مطالب قرآن عين حكم تورات است و قانونی است برای ربا هم برای یهودیان و هم مسیحیان و هم مسلمانان و بعد از این آیه در سه سال بعد در اواخر سوره بقره آیاتی آمده که از محتاجانی که نمی توانند به شما نفع ربوی دهند نفع ربوی نباید بگیرند که ظلم اجتماعی بزرگی است و بلکه اگر نتوانستند سرمایه ای را که گرفته اند به شما برگردانند آنقدر به ایشان مهلت بدهید که بتوانند بدهند و اگر دیدید حقا سرمایه شما را هم نمیتوانند به شما بدهند آنرا به حساب زكات و انفاق به ایشان برای جلب رضای الله ببخشید و متأسفانه عده ای از مفسرین از آیات سوره بقره تصور کرده اند که در اسلام هر نوع استفاده ربوی از سرمایه چه در مورد فقیر و چه در مورد کسی که میتواند از سرمایه ما به مال زیادی برسد حرام است و متوجه نشده اند که اولا اگر چنین بود یکسال بعد در آیه ۱۳۰ و ۱۳۱ از سوره آل عمران خالق عالم به مؤمنین نمی فرمود که ربا را بصورت اضعاف مضاعف نخورید و از این آیه معلوم میشود آنان به غير اضعاف مضاعف میتوانستند در جائی که باعث افزونی مال مردم میشود ربا بخورند و ثانیا از نظر قوانین اقتصادی و اجتماعی مسلم است که رباخواری اگر ظالمانه نباشد و باعث نابودی محتاجان نگردد و از حد عادلانه نیز تجاوز نکند در اجتماع لازم میباشد و ثالثا نخواستند متوجه شوند که سرمایه بدون نفع به کاسب و تاجر دادن باعث میشود که صاحب سرمایه از سرمایه اش استفاده نکند و قرض گیرنده سرمایه او را هم با عناوین مختلف بخورد و به این وسیله یک شخص مؤمنی که سرمایه دارد ولی خودش نمی تواند از سرمایه اش کسب نماید یا فریب قرض گیرنده را بخورد و بد بخت شود و یا از ترس فریب خوردن، سرمایه خود را راکد گذارد و به اقتصاد جامعه ضرر زند و یا برای طمع ربا از دین و ایمان دست بکشد و خود را بی دین معرفی کند و یا به کمک فریبکاران مذهبی کلاه شرعی درست کند و بنام بیع شرط و یا رهن مؤمنی حیله باز و فریبکار بار آید و نتیجه این چهار راه جز بدبختی و فقر مسلمانان نیست و این همان چیزیست که دشمنان اسلام از مسلمانان میخواهند و آنانکه میگویند بجای ربا بطور مضاربه عمل کنیم متوجه نیستند که اگر در مضاربه صاحب سرمایه نتواند دقیقا به کار سود و زیان گیرنده سرمایه رسیدگی کند گیرنده سرمایه برای صاحب سرمایه خرجهائی صورت میدهد که صاحب سرمایه بجای نفع مجبور شود چیزی هم بنام ضرر به سرمایه گیرنده ای که مشغول کار است بپردازد چون صاحب کار برای صاحب سرمایه نفعی قائل نیست و خود را که زحمت کشنده میباشد مستحق میداند و شما اگر به علت فقیر بودن مسلمانان دنیا بنگرید متوجه همین موضوعات میشوید و روی همین موضوعات بوده که مسلمانان بعد از صدر اسلام چون خود را نمی گرفتند ولی مجبور بودند به خارجیان ربح دهند همیشه اسیر ربا خوران خارجی و داخلی ثروتمند خود بودند ) (۳۹) |
030-039-088-روم
« Back to Glossary Index