| هر کس مؤمن به قرآن باشد و یا یهودی و یا صابئی و یا نصارا (صابئی در زمان پیغمبر اسلام کسانی بودند که پیغمبر و کتابی را پایه دین خود قرار نداده بودند، بلکه ماه و خورشید و ستارگان را در زندگی خود مؤثر و صاحب اختیار و خدایان خود میپنداشتند و تعدادی از مردم اطراف مدینه و شام و بین النهرین اینگونه عقاید را به صورت محلی داشتند و ممکن بود بطور شفاهی، حضرت ابراهیم و اسمعیل و موسی و عیسی را محترم بشمارند و بیش از همه از جادوگران و فالگیران و صاحبان علوم غریبه ی عوام فریب تبعیت میکردند، به کتاب فرهنگ لغات مشكله قرآن مراجعه شود) و یا مجوس (در زمان پیغمبر اسلام طرفداران مغ های زرتشتی را مجوس میگفتند و ایرانیان چنان بودند که از دین پاک زرتشتِ پیغمبر منحرف شده و به مذهب پیشوایان سوءاستفاده چی زرتشتی که به مغ ها معروف بودند و مذهب زرتشت را به بت پرستی ها کشانده بودند، افتخار میکردند، مانند عده ای از زرتشتیان فعلی دنیا و حال آنکه در قرآن مجید زرتشتیان حقیقی زمان زرتشت به اصحاب الرس، یعنی طرفداران پیغمبری که در کنار رود ارس بود، معرفی شده اند و بر این تشريح، زرتشتی حقیقی کسی است که به متن قرآن مجید و پیغمبر اسلام ایمان آورد، زیرا قرآن بطور مفصل حقایق هر یک از مذاهب حقیقی گذشته را که امروزه کم و زیاد شده ی آن اندکی در دست است، تشریح مینماید) و یا از کسانی باشد که غیر اینهایند و مشرکند (مقصود مشرکان مکه و اطراف آن میباشند که عقایدی بت پرستانه داشتند و عقاید خود را به حضرت ابراهیم و اسمعیل روی روایاتی میچسباندند و آنان تقریبا شبیه عقاید بودائیان را داشتند که خیلی از بت پرستان عقب افتاده، پیشروتر بودند) به يقين الله میان تمام این دسته های مختلف در روز قیامت داوری خواهد نمود و الله بر هر چیزی گواه است (یعنی در دنیا باید انواع این دسته ها باشند و خالق عالم برای آزمایش انسانها در دنیا انواع این دسته ها را لازم داشته که بوجود آورده و بنابر این نباید انتظار داشت که علناً با قدرت خود فقط یک دسته را یاری کند و از دسته های دیگر جلوگیری نماید) (۱۷) |
022-017-105-حج
« Back to Glossary Index