بنابر این، تو ای پیغمبر بر آنچه بر علیه تو میگویند، صبر نما و به حمد پروردگارت (یعنی مدح پروردگارت که چگونگی آن در سوره الحمد هست) زبان گشای (یعنی نماز بخوان) پیش از طلوع خورشید (یعنی در وقت نماز صبح که بین الطلوعین است و پیش از غروب آن (یعنی در وقت نماز عصر که زمانش به اندازه وقتِ نمازِ صبح، پیش از غروب آفتاب است، تا غروب) و همچنین در مقداری از وقت های شب (در هنگام نزول این سوره و قبل از آن و بعد از آن، تا زمانی که سوره اسراء بر پیغمبر نازل نشده بود که وقت نماز مغرب از وقت نماز عشاء جدا شود مسلمین بجای نماز مغرب و عشاء فقط یک نماز میخواندند و وقت آن از اول غروب تا زمان خفتن بود) پس غیر از این اوقات، در وقت هائی از روز نیز، نماز بخوان (قبل از این دستور، پیغمبر اسلام و مسلمین نماز ظهر نمی خواندند و فقط سه نماز صبح و قبل از غروب و اول شب، پیش از خفتن میخواندند و این زمان نماز ظهر نیز بر آن سه نماز اضافه شد که وقت دقیق آن در سوره روم تعیین شده، یعنی زمان استراحت بعد از ظهر که در فصول مختلف فرق میکند و مربوط به زمان استراحت است، نه تعیین ساعت معین) تا در مقابل اذیت هائی که به تو میشود، راضی شوی (چون در نماز میگوئیم، تو پاداش بدکاران و نیکوکاران را به بهترین وجهی در روز قیامت میدهی و ما فقط از تو اطاعتِ بنده وار میکنیم و از تو کمک میخواهیم و میخواهیم از نیکوکاران درجه یک باشیم، نه از بدکاران، تکرار این سخن پس از رنج دیدن از سرکشان، باعث رضایت خاطر و قبول زحمت در راه دین میشود) (۱۳۰) |
020-130-048-طه
« Back to Glossary Index