| پس به وسوسه شیطان، آدم و همسرش (که دو روح انسانی در دو لباس یا بدن بهشتی بودند) از میوه آن درخت منع شده، خوردند (همانطور که انسانهای دنیا خواه، روی وسوسه های شیطانی از چیزهای زیبا و لذت بخشی مانند مشروبات الکلی و گوشت خوک و زنان نامشروع و سایر چیزهای حرام شده در متن قرآن و سایر کتابهای آسمانی بهره مند میشوند) و به خوردن آن (بعضی مسیحیان در روایات خود میگویند آن درخت، درخت سیب بود و یهودیان بر طبق باب دوم از کتاب پیدایش آن درخت را درخت دانش خوب و بد میدانند و روایت صحیح تر مسلمانان، درخت انگور میباشد و چون در متن قرآن و تورات و انجیل، هیچکدام اسم میوه ای معین نیست، بهتر آنست که ما هم درختِ معین را معلوم نکنیم و فقط از آن نتیجه بگیریم، چیزی لذّت بخش و هوس انگیز بوده که پس از خوردن، باعث شد، لباس بهشتی از روح آدم اول کنده شود) باطن های بد و شهوت انگیز ایشان، برای یکدیگر آشکار گردید (یعنی استعداد و حس زناشوئی توام با هوسِ یکدیگر را دیدند، همانطور که یک مرد و زن هر زمان مقابل یکدیگر لخت شوند، به زحمت هوس ها دچار میشوند و اگر با لباس گشاد و بلند خود را بپوشانند، چنین هوسهائی پیدا نمی شود که از کارهای لازم، ایشان را باز دارد و بدبختانه، شيطانهای اجتماع، همیشه کاری میکنند که زنان و مردان بسوی لختی روند، تا سرگرمی ایشان به هوسها، مانع پیشرفت های فردی و اجتماعی ایشان شود) و آن دو برای جلوگیری آن، شروع کردند از برگهای بهشت بر جاهای هوس انگیزِ مزاحمِ خود بگیرند و بدبختی آینده آدم، بواسطه آن بود که نافرمانی تربیت کننده خود را نمود (آری هر زمان جامعه بشری با افراد آن به قوانین عفاف نهاده شده از جانب الله، پشت پا زده و فریب شیطانهای اجتماع را خورد، لباس تربیت و تقوی از او کنده میشود و خیلی به زحمت میتواند با لباسهای نیمه برهنه، به مانند برگهای درخت، خود را از شر دستبردهای شهوترانان نگهدارد، جز آنکه چنان آلوده شود که شرم و حیا را کنار گذارد و به زندگانی لخت حتی در سرما عادت نماید و جز دنبال ارضای شهوت و تفریح، دنبال کار مفید اجتماعی نرود، در چنین محیطی بهترین کسب و کار آرایشگری زن و مرد و یا دلالی محبت است) (۱۲۱) |
020-121-048-طه
« Back to Glossary Index