| 9:30 وَقالَتِ اليَهودُ عُزَيرٌ ابنُ اللَّهِ وَقالَتِ النَّصارَى المَسيحُ ابنُ اللَّهِ ۖ ذٰلِكَ قَولُهُم بِأَفواهِهِم ۖ يُضاهِئونَ قَولَ الَّذينَ كَفَروا مِن قَبلُ ۚ قاتَلَهُمُ اللَّهُ ۚ أَنّىٰ يُؤفَكونَ 1. وَقالَتِ اليَهودُ عُزَيرٌ ابنُ اللَّهِ ترجمه: یهودیان گفتند: «عزیر پسر خداست.» تحلیل و بررسی دستوری: - وَقالَتِ: (وَ = و، حرف عطف به معنی «و»، قالت = فعل ماضی مفرد مؤنث از ریشه «قال» به معنی «گفت». چون «یهود» به صورت جمع مکسر آمده و در عربی گاهی به جای جمع مذکر از فعل مؤنث استفاده می‌شود.)
- اليَهودُ: فاعل جمله، به معنی «یهودیان».
- عُزَيرٌ: مبتدا، نام شخص.
- ابنُ: خبر، به معنی «پسر».
- اللَّهِ: مضافٌ‌الیه، به معنی «خدا».
نوع جمله و معنا: - نوع جمله: خبری
- معنا: بیانگر اعتقادی است که برخی از یهودیان درباره عزیر داشته‌اند.
2. وَقالَتِ النَّصارَى المَسيحُ ابنُ اللَّهِ ترجمه: و مسیحیان گفتند: «مسیح پسر خداست.» تحلیل و بررسی دستوری: - وَقالَتِ: (و = و، قالت = فعل ماضی مفرد مؤنث)
- النَّصارَى: فاعل جمله، به معنی «مسیحیان».
- المَسيحُ: مبتدا، نام شخص (عیسی مسیح).
- ابنُ: خبر، به معنی «پسر».
- اللَّهِ: مضافٌ‌الیه، به معنی «خدا».
نوع جمله و معنا: - نوع جمله: خبری
- معنا: بیانگر اعتقاد گروهی از مسیحیان درباره حضرت عیسی (ع) است.
3. ذٰلِكَ قَولُهُم بِأَفواهِهِم ترجمه: این سخن ایشان است که با زبان خود می‌گویند. تحلیل و بررسی دستوری: - ذٰلِكَ: اسم اشاره (آن / این).
- قَولُهُم: مضاف و مضافٌ‌الیه (سخن‌شان).
- بِأَفواهِهِم: جار و مجرور (با دهان‌هایشان / زبان‌شان).
نوع جمله و معنا: - نوع جمله: خبری
- معنا: خداوند بیان می‌کند که این سخنان صرفاً ادعای زبانی آنهاست و حقیقت ندارد.
4. يُضاهِئونَ قَولَ الَّذينَ كَفَروا مِن قَبلُ ترجمه: آنان سخن کسانی را که پیش از این کافر شدند، تقلید می‌کنند. تحلیل و بررسی دستوری: - يُضاهِئونَ: فعل مضارع جمع مذکر (تقلید می‌کنند/شباهت دارند).
- قَولَ: مفعول (سخن).
- الَّذينَ كَفَروا: مضافٌ‌الیه (کسانی که کافر شدند).
- مِن قَبلُ: ظرف زمان (از پیش/قبلاً).
نوع جمله و معنا: - نوع جمله: خبری
- معنا: اشاره دارد به اینکه این نوع ادعاها سابقه داشته و جدید نیست.
5. قاتَلَهُمُ اللَّهُ ترجمه: خدا آنان را بکشد (لعنت کند). تحلیل و بررسی دستوری: - قاتَلَهُمُ: فعل دعایی/انشایی به معنای «بکشد ایشان را».
- اللَّهُ: فاعل جمله.
نوع جمله و معنا: - نوع جمله: انشائی (دعایی، نفرینی)
- معنا: بیان خشم و نفرین الهی بر این اعتقاد نادرست.
6. أَنّىٰ يُؤفَكونَ ترجمه: چگونه (از حق) بازگردانده می‌شوند؟ تحلیل و بررسی دستوری: - أَنّىٰ: اسم استفهام (چگونه؟).
- يُؤفَكونَ: فعل مجهول مضارع جمع (بازگردانده می‌شوند/منحرف می‌شوند).
نوع جمله و معنا: - نوع جمله: استفهامی (تعجبی)
- معنا: تعجب از اینکه چگونه این افراد از حقیقت دور شده‌اند.
جمع‌بندی در این آیه چندین جمله خبری، یک جمله انشایی (دعایی) و یک جمله استفهامی وجود دارد. مضمون آیه بیان باورهای نادرست برخی اهل کتاب درباره نسبت دادن فرزند به خداست و محکومیت این باورها توسط خداوند. | 