بگو (خطاب الله به پیغمبر اسلام است من در آنچه بسوی من وحی شده، بر هیچ انسانی که به خوردن انواع گوشتها عادت کرده، حرامی در خوراک ایشان نمییابم، مگر آنکه آنچه میخورد، مردار یا خونی باشد که جاری شده باشد و یا گوشت خوک باشد و این سومی پلیدی مخصوصی دارد ( پلیدی مردار هم سمی است که دارد و هم میکرب و عفونت آن است که خورندگان آن خونریز و بیرحم میشوند، به حدی که ممکن است، با دندان شاهرگ حیوان یا انسان را بدرند و خونش را بمکند و لذت بسیاری ببرند و پلیدی گوشت خوک، در درجه اول، کِرم مخصوصی است که در گوشت خوک است و در درجه دوم عادت و علاقه خوک، به خوردن كثافات است که گوشت خوک ناسالم میگردد، بعلاوه اخلاق پلیدی در خوک است که خورنده آن را بی غیرت میکند و غیر از اینها هر خوراکیِ حلالی که برای کشتن یا خوردن آن، روی مخالفت با دستورات الله، برای غير الله فریاد بر آورند (یعنی برای بزرگداشت کسانی یا چیزهائی که آنها را شریک الله، در صاحب اختیاری و اطاعت بنده وار میدانند، تهیه کنند و بنام تبرک شدن از جانب این شریکان بخورند، اینگونه خوراکها بر مؤمن حقیقی حرام است پس هر کس مجبور به خوردن این حرامها شد و نظرش این نبود که ستمی کند یا مخالفتی با دستورات الله کرده باشد، پروردگار تو نسبت به او آمرزنده و مهربان میباشد (این دستور کاملی است، برای کلیه خوراکهای حلال و حرام در اسلام که در سوره مائده که آخرین سوره قرآن برای تکمیل احکام اسلام است، تشریح بیشتری شده و هر روایتی که باعث حرام کردن خوراکهای دیگری شود، افترا بر الله و پیغمبر و امام میباشد و چون در آیات فوق از یکطرف حيوانات اصلیِ خوراکی هشت نوع شمرده شده و از طرف دیگر حدود آنچه از خوراکیها حرام است نیز تعیین گردیده، باید گفت، گوشت اسب و فیل و امثال اینها که به غیر معمول خورده میشوند و خوراک عمومی نمیباشند، زیرا اختصاص به سواری دارند، در قانون اسلام نیز، غیر معمول برای خوراکیست، ولی میتوان در مواقع غیر عادی خورد و جزء خوراکهای حرام نمیباشد و اما گوشت درندگان اهلی، مانند سگ، بطور مسلم حرام است، زیرا انسانها آنان را نمیخورند، برای اینکه گوشت آنان قابل خوردن برای انسان نیستند و غیر از اینها تمام حیواناتی که آبی یا هوائی یا بیابانی هستند، به شرطی حلال اند که صید کننده، آنها را برای خوراک صید کند، بر اساس اینکه صیادان در دوران تاریخ بشری فهمیده اند، چه حیواناتی مفید و بی ضرر برای انسان است، زیرا در سوره مائده، هر نوع صیدی حلال است، به شرطی که بر طبق آیه فوق، مورد خوراک مردم باشد و بر طبق آیه ۵ از سوره مائده مفید و طیب باشد و بر طبق آیه بالا و آیه 4 از سوره مائده، جزء حرامها نباشد (۱4۵ |
006-145-058-أنعام
« Back to Glossary Index