003-154-095-آل عمران

« Back to Glossary Index

سپس او بر شما از پس آن اندوه آرامشی فرو فرستاد و یک حالت بیخود شدن از خود (حالت نیمه خواب) بعضی از شما را فرا گرفت و بعضی دیگر را دلشان مضطرب کرد، بطوریکه به الله گمان ناحق میبردند، گمانی که در زمان جاهلیت داشتند و میگفتند آیا در این کار چیزی به نفع ما هست ( آنانکه فداکار بودند بوسیله معجزه الله هم آرامشی در خود حس میکردند و هم یک حالت بیخبری از آنچه رخ داد در ایشان پیدا شد، با اینحال بود که به دشمن حمله میکردند و دشمن نیز چیزهائی غیبی دید که باعث شد از اینان بترسند و فرار کنند، همانطور که در جنگ بدر دیدند ولی آنانکه کم ایمان و در فکر دنیا و جان خود بودند چنین حالتی نیافتند، و لذا از اینان بیشتر کشته شد تا از مهاجر و انصار و فداکاران، و بازماندگانِ آن دسته ترسو بودند که بعد از جنگ نیز زبان به اعتراض نسبت به حقانیت دین اسلام می گشودند) بگو آن کار تمامش به اختیار الله بود (تا فداکاران از سست ایمانان شناخته شوند و در آینده فداکاران مواظب کم ایمانان باشند و از شرکت دادن کم ایمانان در جاهای حساس جنگ خودداری کنند و آنان چیزهائی را در دلهای خود پنهان میدارند که برای تو آنها را آشکار نمی سازند (بی ایمانی و دنیا خواهی و سستی های خود را نمی گویند) و میگویند اگر از اینکار (مقصود کار جنگ احد است) چیزی به نفع ما نبود (یعنی اگر مسلمانی حق بود) در آنجا کشته نمی شدیم (مقصود کشته شدن رفقای کم ایمان ایشان است) بگو اگر شما در خانه های خود نیز می بودید آن کسانی که باید کشته شوند بسوی مکان افتادن خود بیرون می آمدند (چون این بی ایمانان باید کشته میشدند، در دلشان افتاد که در جنگ احد با مسلمانان حقیقی همراهی کنند ولی در ذهن ایشان این بود که مانند جنگ بدر پیروزی با مسلمانان میشود و به غنیمت جنگی میرسند و در هنگام خطر فرار میکنند) و آنچه شد، برای آن بود که الله آنچه را در سینه های شماست بیازماید و بدیهائی که در دلهای شماست پاک سازد و الله بدانچه در سینه هاست دانا میباشد (این جملات اشاره بر این است که نفرات مردم مختلفند و امکان دارد که بعضی ها که فعلا کم ایمان و مال دوست هستند بعدا در اثر مشاهدات اعمالی از خود و دیگران در تبلیغ و فهمی بیشتر ایمانشان قوی و قویتر گردد ولی مهم این است که رهبران آنان باید روی آزمایشها اندازه استعداد و ایمان آنان را درک کنند و هر کس را برای کار متناسب با خودش بگمارند و هرگز روی طرفداری اکثر مردم از کسی او را به مقامی که شایسته نیست نگمارند) (۱۵4)