| ای کسانی که ایمان آورده اید، وقتی با یکدیگر قرار دادی مدت دار بستيد آنرا دقيقا بنویسید و در میان شما باید نویسنده ای از روی عدالت آنچه را که لازم است، بنویسد و نویسنده نباید چیزی را که الله تعلیمش داده ننویسد، حتما باید آنچه را روی عدل لازم است، بنویسد و حتما کسی که در آن قرار داد حقی دارد باید آنچه باید نوشته شود درست و علنی به نویسنده بگوید و باید از الله که همه چیزش از اوست بترسد و چیزی را از حق طرف خود کم ننماید، پس اگر کسی که در این قرار داد حق دارد، کم خرد یا ناتوان بود و یا نمی توانست شرایط لازم را خودش به نویسنده بگوید، ولیِ او از روی عدل خواهد گفت و دو گواه نیز از مردان خودتان گواه گیرید و اگر دو مرد موجود نبود یک مرد و دو زن، گواه شوند از کسانی که مورد رضایت طرفین باشند و این دو گواه از آنروست که اگر یکی شاهد بودن خود را فراموش کرد دیگری او را به یاد آورد (از این توضیحات پیداست که گواه و شاهد ناشناخته پذیرفته نیست و چون در موقع شهادت دادن ممکن است زن را نتوان برای شهادت آورد، زیرا تحت اختیار مرد خود میباشد دو شاهد زن بجای یک مرد مقرر شده و تمام این توضیحات متناسب با زمان بی سوادی اکثر مردم است و قطعی است که در صورت وجود تشکیلات با قدرت و وجود دفتری رسمی برای ثبت ممکن است، گواه کمتر باشد و امضای طرفین و نویسندگان دفتر کافی باشد) و شاهدها را هر زمان برای شهادت خواندند نباید سرپیچی کنند و شما طرفین قرارداد و نویسنده نباید از نوشتن شرایط کوچک و یا بزرگی از قرارداد کم حوصلگی نشان دهید و نزد الله این هم عادلانه تر است و هم برای زمان شهادت دادن راه محکم تری است و برای رفع هر شکی در شما این بهتر است ولی اگر قرارداد در میان شما حضوری و نقد به نقد بود و مدت نداشت عیبی بر شما نیست که آن را ننویسید و وقتی خرید و فروش نقد بود شاهد نیز بگیرید (البته در معاملاتی که مهم است و امکان انکار و فریبی در کار باشد) و نباید کاری کنید که نویسنده و یا شاهد ضرری از شما ببیند و اگر به آنها ضرری زدید، نتیجه اش تجاوزی است به حق خودتان و از الله بترسید (یعنی نویسنده و شاهد حق دارد مزدی از شما بگیرد) و این تعليم الله به شماست و الله به هر چیزی داناست (۲۸۲) |
002-282-091-بقرة
« Back to Glossary Index