| پیغمبرانی که نام آنها برده شد، بعضی از ایشان را بر بعضی دیگر فضیلت دادیم (یعنی مثلا ابراهیم را بر موسی و موسی را بر عیسی و این برترهای خصوصی دلیل بر آن نیست که پیروان هر یک پیغمبر خود را برتر از دیگری بدانند، زیرا این برتری نسبی است و آنهم در نزد الله نه در نزد مردم و مردم باید همه را پیغمبر الله بدانند و مطیع همه و مطيع جدیدترین دستورات الله باشند و بدانند که آنان چیزی مخالف حقیقت نگفته اند) بعضی از ایشان کسانی هستند که الله بطور مستقیم با آنها سخن گفته (مانند موسی) و بعضی از ایشان را به درجه هائی برتر از دیگران کرده (مانند ابراهيم اگر چه مستقیم با او سخن نگفته باشد) و به عیسی پسر مریم آن نشانه های روشن اختصاصی اش را ما دادیم و ما بودیم که او را بوسیله آن روح پاک کمک کردیم (یعنی با آنکه عیسی مامور اجرای تورات و مطالب انجیلش همه در تبلیغ تورات موسی بود او چیزهائی اضافی داشت که موسی نداشت، مانند زنده کردن مرده و وجودِ روحی پاک در کودکی و هم در زمانِ پیغمبریش همراه او که وضع اختصاصی جالبی به عیسی داده بود) و اگر الله میخواست پیروان مختلفی که بعد از این پیغمبران مختلف آمدند با یکدیگر جنگ نمیکردند با اینکه آن دلایل روشن برای همه ایشان آمده بود ولی آنان در آن دلایل روشن و مشابه اختلاف کردند (یعنی اگر برای ایشان اختلاف عقاید مذهبی پیش نمی آمد با هم جنگ نمیکردند) پس بعضی از ایشان مؤمن به آن یک راه شدند و گروهی از ایشان کفران آن راه را کردند و اگر الله میخواست این دسته های مختلف با یکدیگر جنگ نمیکردند ولی الله آنچه را که میخواهد، میکند (یعنی هم قانون طبيعي الله بر جنگ کردن دسته های مختلف است و هم برای پیروزی حق، گاهی صلاح میداند به مطیعانش دستور جنگ بدهد) (۲۵۳) |
002-253-091-بقرة
« Back to Glossary Index