بررسی کلمه «يُسَبِّحُ» در زبان عربی۱. ریشه کلمهکلمه «يُسَبِّحُ» از ریشه ثلاثی مجرد (س-ب-ح) گرفته شده است. این ریشه در زبان عربی دارای معانی متعددی است که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:
۲. معنای کلمه «يُسَبِّحُ»کلمه «يُسَبِّحُ» در قالب فعل مضارع باب تفعیل (از مصدر «تَسْبِيح») به معنای «تسبیح می‌گوید» یا «خدا را ستایش و تقدیس می‌کند» به کار می‌رود. ۳. ویژگی‌های دستوری کلمه
۴. صیغه‌های مختلف کلمهکلمه «يُسَبِّحُ» از فعل ماضی ثلاثی مزید «سَبَّحَ» مشتق شده است. دیگر صیغه‌های این فعل عبارت‌اند از:
۵. ریشه‌شناسی (اتیمولوژی)ریشه «س-ب-ح» در اصل به معنای «حرکت سریع» یا «شناور شدن» بوده است. در کاربرد دینی و معنوی، این حرکت به معنای «حرکت در مسیر ستایش خداوند» تعبیر شده است. ۶. کاربرد در قرآن کریمکلمه «يُسَبِّحُ» و مشتقات آن در قرآن کریم به دفعات به کار رفته‌اند. این کلمه اغلب در توصیف ستایش موجودات جهان برای خداوند استفاده شده است. به عنوان مثال:
۷. معانی گسترده‌تر ریشه «س-ب-ح»علاوه بر معنای تسبیح گفتن، این ریشه در معانی دیگری نیز به کار می‌رود:
۸. نتیجهگیریکلمه «يُسَبِّحُ» نمونه‌ای از واژگان پرمعنای زبان عربی است که علاوه بر کاربردهای معنوی در متون دینی، دارای ریشه‌ای غنی و مفاهیم گسترده‌ای در زبان عربی است. |
يُسَبِّحُ
« Back to Glossary Index