وَ الْعَادِيَاتِ

« Back to Glossary Index

۱. معانی کلمه:

کلمه «العادیات» از ماده «عَدْو» گرفته شده است. این ماده در لغت به معنای دویدن سریع، هجوم بردن، و تجاوز کردن آمده است. در اینجا، «العادیات» به معنای «آنهایی که می‌دوند» یا «شتاب‌کنندگان» است.

۲. ریشه کلمه:

ریشه این کلمه از ثلاثی مجرد «ع-د-و» (عَدَا) می‌باشد که در زبان عربی به معنای دویدن یا حرکت سریع استفاده می‌شود.

۳. ویژگی‌های دستوری:

  • نوع کلمه: اسم جمع مؤنث.
  • حالت: معرفه با «ال» (حرف تعریف).
  • اعراب: در اینجا منصوب است، زیرا به قسم خورده شده است (وَ الْعَادِیَاتِ ضَبْحًا).

۴. شکل اصلی کلمه و معنا:

شکل اصلی این کلمه «عادیة» است که مؤنث اسم فاعل از فعل ثلاثی مجرد «عَدَا» می‌باشد. «عادیة» به معنای «شتاب‌کننده» یا «کسی که می‌دود» است. جمع آن، «عادیات» به معنای «شتاب‌کنندگان» است.

۵. اطلاعات ریشه‌شناسی:

  • ریشه‌شناسی: ریشه «عَدْو» در زبان عربی به معنای حرکت سریع و تجاوز به حد و مرزها است. این ماده در متون قدیمی عربی برای توصیف حرکت سریع اسب‌ها، جنگجویان، و حتی جریان آب استفاده می‌شده است.
  • کاربرد قرآنی: کلمه «العادیات» در قرآن کریم (سوره العادیات، آیه ۱) برای توصیف اسب‌هایی که در میدان جنگ با سرعت می‌دوند، آمده است.

۶. کاربرد در زبان عربی:

در ادبیات عربی، «عَدْو» و مشتقات آن برای توصیف سرعت، شتاب، و تجاوز از حد معمول استفاده می‌شوند. به عنوان مثال:

  • فعل «عَدَا» به معنای دویدن سریع.
  • اسم «عَدُو» به معنای دشمن (کسی که تجاوز می‌کند).
  • «عَادِیَات» به معنای اسب‌های جنگی که با سرعت حرکت می‌کنند.
Nach oben scrollen