| ریشه سه‌حرفی «ن ذ ر» در قرآن ۱۳۰ بار در هشت قالب صرفی مختلف آمده است: |
چهار بار به صورت فعل باب اول «نَذَرَ» (رها کرد، واگذاشت) | 1 |
۴۴ بار به صورت فعل باب چهارم «أَنذَرَ» (آگاه کرد، بیم داد) | 2 |
| أَنذَرَ فعلی از ریشه «نذر» در زبان عربی است و به معنای «هشدار دادن»، «آگاه کردن از خطر»، «اخطار دادن» یا «انذار کردن» می‌باشد. این فعل معمولاً در مواردی به کار می‌رود که کسی را نسبت به پیامدهای منفی یا خطرات احتمالی آگاه یا متوجه کنند. کاربرد کلمه در زبان عربی در زبان عربی، «أَنذَرَ» بیشتر در متون رسمی، دینی، و ادبی برای بیان هشدار یا اخطار استفاده می‌شود. در قرآن کریم نیز بارها از این فعل برای اشاره به هشدار پیامبران به مردم درباره عواقب اعمالشان استفاده شده است. مثال:
ویژگی‌های دستوری
اطلاعات ریشه‌شناسی این کلمه از ریشه ثلاثی «ن-ذ-ر» گرفته شده است که در اصل به معنای خبر دادن، هشدار دادن یا وعده دادن آمده است. در قالب باب افعال (أَفْعَلَ)، معنی هشدار دادن و اخطار دادن به خود گرفته است. مترادف‌ها و متضادها مترادف‌ها (در عربی و فارسی):
متضادها (در عربی و فارسی):
جمع‌بندی کلمه «أَنذَرَ» فعلی است با معنای هشدار دادن که در زبان عربی برای آگاه‌سازی از خطرات به کار می‌رود و در متون دینی و رسمی کاربرد فراوانی دارد. این فعل متعدی است و مترادف‌هایی مانند «حذر» و متضادهایی مانند «بشر» دارد. ریشه آن به ن-ذ-ر بازمی‌گردد. | |
یک بار به صورت اسم «نُذْر» (نذر، وعده) | 3 |
دو بار به صورت اسم «نَّذْر» (نذر، عهد) | 4 |
یک بار به صورت اسم «نُذُور» (نذورات، جمع نذر) | 5 |
۵۸ بار به صورت اسم «نَذِير» (هشداردهنده، بیم‌دهنده) | 6 |
۱۵ بار به صورت اسم فاعل باب چهارم «مُنذِر» (هشداردهنده، بیم‌دهنده) | 7 |
پنج بار به صورت اسم مفعول باب چهارم «مُنذَرِين» (کسانی که بیم داده شده‌اند) | 8 |