واژه‌شناسی و تحلیل کلمه «نَعْبُدُ»۱. معانی واژهکلمه «نَعْبُدُ» در زبان عربی به معنی «می‌پرستیم» یا «عبادت می‌کنیم» است. این فعل در قالب مضارع (حال) به کار می‌رود و بیانگر انجام عمل عبادت یا پرستش در زمان حال یا آینده می‌باشد. ۲. ریشه واژهریشه این کلمه از ثلاثی مجرد «ع-ب-د» (عبد) گرفته شده است. این ریشه در زبان عربی به معنای «بندگی»، «عبادت» و «خضوع» است. از این ریشه واژه‌های متعددی ساخته شده‌اند، مانند:
۳. ویژگی‌های دستوری
۴. شکل اصلی (مصدر)مصدر این فعل «عِبَادَة» یا «عَبَدَ» است که به معنای «پرستیدن» یا «عبادت کردن» می‌باشد. ۵. اطلاعات ریشهشناسیریشه «عبد» در زبان عربی یکی از پرکاربردترین ریشه‌هاست و در قرآن کریم نیز به دفعات استفاده شده است. این ریشه بیانگر مفهوم بندگی و ارتباط انسان با خداوند است. واژه‌های مشتق‌شده از این ریشه در زمینه‌های دینی، عرفانی و اجتماعی کاربرد فراوان دارند. ۶. کاربرد در قرآنکلمه «نَعْبُدُ» در قرآن کریم در آیاتی مانند «إِيّاكَ نَعْبُدُ وَإِيّاكَ نَسْتَعِينُ» (سوره فاتحه، آیه ۵) آمده است که بیانگر خلوص در عبادت و بندگی خداوند است. ۷. ساختار صرفی
این ساختارها نشان‌دهنده تنوع کاربردهای ریشه «عبد» در زبان عربی هستند. |
نَعْبُدُ
« Back to Glossary Index