بررسی واژه «نَاصِيَةٍ» در زبان عربی۱. معانی واژه نَاصِيَةواژه «نَاصِيَة» در زبان عربی دارای معانی مختلفی است که بسته به سیاق جمله و کاربرد آن، تفسیر می‌شود. برخی از معانی عبارتند از:
۲. ریشه و ریشه‌شناسی (اتیمولوژی)واژه «نَاصِيَة» از ریشه ثلاثی «ن-ص-و» (نَصا) گرفته شده است. این ریشه در زبان عربی به معنای حرکت به سمت جلو، پیشرو بودن و تسلط اشاره دارد. ۳. ویژگی‌های دستوری
۴. صیغه اصلی و معنای آن
۵. اطلاعات اتیمولوژیکاین واژه در متون کهن عربی به‌ویژه در ادبیات جاهلی و قرآن کریم کاربرد داشته است. در قرآن کریم، واژه «نَاصِيَة» در سوره علق آیه ۱۵ و ۱۶ آمده است:
۶. مترادف‌ها و متضادهامترادفها:
متضادها:
۷. کاربرد در زبان عربیواژه «نَاصِيَة» علاوه بر معنای ظاهری (پیشانی)، در ادبیات و متون دینی اغلب به‌صورت استعاری برای اشاره به اراده، تصمیم‌گیری و قدرت به کار می‌رود. همچنین در اشعار و متون عربی به‌عنوان نمادی از شجاعت یا تسلط بر چیزی استفاده می‌شود. ۸. کاربرد در فارسیدر زبان فارسی، این واژه به‌صورت مستقیم وارد نشده است، اما معادل‌های آن مانند «پیشانی» و «جلوی سر» به کار می‌روند. گاهی در متون عرفانی فارسی نیز از «پیشانی» به‌عنوان نماد تقدیر و سرنوشت یاد می‌شود. |