| ریشه سه‌حرفی شین، همزه، نون (ش أ ن) چهار بار در قرآن به صورت اسم „شأن“ (شَأْن) آمده است. | ||||||||||||
| ۱. معانی واژه «شَأن» (جمع: شُؤون) در زبان عربی به معنای شأن، مقام، جایگاه، وضع، اهمیت، حالت، کار، امر، موضوع و منزلت است. این واژه به چیزی اشاره دارد که دارای اهمیت یا ارزش باشد و معمولاً برای بیان وضعیت یا موقعیت خاص یک فرد یا چیز به کار می‌رود.۲. کاربرد واژه در زبان عربی در عربی، «شَأن» معمولاً برای بیان اهمیت یا موقعیت یک شخص، یک واقعه یا یک موضوع استفاده می‌شود. مثلاً گفته می‌شود:
۳. نمونه قرآنی در قرآن کریم، واژه «شَأن» در چند جا آمده است. یکی از آیات مشهور: کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ۴. ویژگی‌های دستوری
۵. ریشه‌شناسی واژه «شَأن» از ریشه ثلاثی «شَأَنَ» (ش-ء-ن) گرفته شده است که به معنای بلند شدن، اهمیت یافتن و برجسته شدن است. ۶. مترادف‌ها و متضادها مترادف‌ها
متضادها
خلاصه «شَأن» واژه‌ای پرکاربرد در عربی و فارسی است که برای بیان اهمیت، مقام و جایگاه به کار می‌رود. در قرآن نیز به کار رفته و از نظر دستوری اسم مذکر است. مترادف‌ها و متضادهای متعددی در هر دو زبان دارد. | ||||||||||||
|
ش-أ-ن
« Back to Glossary Index