| ریشه ثلاثی «ر ز ق» در قرآن ۱۲۳ بار در چهار شکل صرفی مختلف آمده است: |
۶۱ بار به صورت فعل ماضی «رَزَقَ» (رزق داد، روزی داد) 1 |
| رَزَقَ یک فعل عربی است که به معنی «روزى دادن»، «عطا کردن»، «بخشیدن» و «تامین معاش» است. این واژه معمولاً در زمینه‌هایی مانند تأمین نیازهای مادی، غذایی و حتی معنوی به کار می‌رود و بیشتر به معنای اعطای چیزی از سوی خداوند به مخلوقاتش استفاده می‌شود. کاربرد واژه در زبان عربی در زبان عربی، رَزَقَ به شکل‌های مختلفی به کار می‌رود:
این واژه هم در متون دینی و هم در مکالمات روزمره عربی بسیار رایج است. ویژگی‌های دستوری
اطلاعات ریشه‌شناسی (اتیمولوژی) واژه رَزَقَ از ریشه «ر-ز-ق» گرفته شده است که دلالت بر عطا کردن و بخشیدن دارد. این ریشه در زبان عربی به معنای «دادن چیزی که برای زندگی لازم است» به کار می‌رود. در قرآن و متون اسلامی این واژه بسیار به چشم می‌خورد و معمولاً به عنوان یکی از صفات خداوند (رازق) ذکر می‌شود. مترادف‌ها و متضادها مترادف‌ها (عربی و فارسی):
متضادها (عربی و فارسی):
نمونه‌هایی از کاربرد در جمله (عربی و ترجمه فارسی):
جمع‌بندی رَزَقَ فعلی است با معانی مرتبط با اعطای روزی و نعمت، کاربرد فراوان در متون عربی و فارسی دارد و ریشه آن به مفهوم بخشیدن و عطا کردن برمی‌گردد. این واژه در ادبیات دینی و عرفانی بسیار پرکاربرد است. |
۱ بار به صورت اسم «رَزَّاق» (بسیار روزی‌دهنده) 2 |
۵۵ بار به صورت اسم «رِزق» (روزی، معاش) 3 |
۶ بار به صورت اسم فاعل جمع «رَازِقین» (روزی‌دهندگان) 4 |