| ذٰلِكَ 427 بار در 411 آیه بکاربرده شده است. |
معنی واژه ذٰلِكَ (ذالکَ) در زبان عربی به معنای «آن»، «آن مرد»، «آن چیز» یا «آن موضوع» است. این واژه اسم اشاره دور برای مفرد مذکر است؛ یعنی برای اشاره به چیزی که دورتر از گوینده و شنونده است، به کار می‌رود. ریشه و کاربرد واژه در زبان عربی ریشه‌ی این واژه «ذ-ل-ک» است. این ریشه، در اصل برای اشاره به دور (در مقابل «هذا» برای نزدیک) استفاده می‌شود. در زبان عربی کلاسیک و قرآن، ذٰلِكَ به عنوان اسم اشاره به کار می‌رود. همه واژه‌های مشتق از این ریشه در قرآن از ریشه «ذ-ل-ک» در قرآن، بیشتر همین واژه و مشتقات نزدیک به آن به کار رفته‌اند:
واژه‌های بالا همه از همین ریشه هستند و در قرآن به وفور آمده‌اند. ویژگی‌های دستوری
فرم اصلی (Stammform) و معنی فرم اصلی: ذٰلِكَ اطلاعات ریشه‌شناسی (اتیمولوژی) ریشه «ذ-ل-ک» در زبان عربی برای اشاره به دور به کار می‌رود. این واژه از ترکیب «ذا» (اشاره به نزدیک) و «لک» (برای دور کردن اشاره) ساخته شده است. در زبان‌های سامی دیگر نیز واژه‌های مشابه برای اشاره به دور وجود دارد. مترادف‌ها و متضادها مترادف‌ها (در عربی و فارسی)
متضادها (در عربی و فارسی)
جمع‌بندی ذٰلِكَ اسم اشاره‌ای است که برای اشاره به مفرد مذکر دور به کار می‌رود و در زبان عربی و قرآن بسیار پرکاربرد است. این واژه ریشه در ساختار اشاره‌ای زبان عربی دارد و معادل فارسی آن «آن» است. واژه‌های هم‌ریشه و مشتقات آن نیز در قرآن و متون کلاسیک عربی به وفور دیده می‌شوند. |