| ریشه ثلاثی «خ ل ق» در قرآن ۲۶۱ بار در هشت قالب مختلف آمده است: |
۱۸۴ بار به صورت فعل ماضی باب اول «خَلَقَ» (آفرید، خلق کرد) | 1 |
معنی واژه خَلَقَ خَلَقَ (به عربی: خَلَقَ) یک فعل است که به معنای «آفرید»، «خلق کرد»، «ایجاد کرد» یا «به وجود آورد» می‌باشد. این واژه بیشتر در متون دینی، ادبی و فلسفی عربی کاربرد دارد و غالباً به خداوند نسبت داده می‌شود، به معنای آفرینش جهان و موجودات. کاربرد واژه در زبان عربی
ویژگی‌های دستوری (گرامری)
اطلاعات ریشه‌شناسی (اتیمولوژی)
مترادف‌ها و متضادها مترادف‌های عربی:
مترادف‌های فارسی:
متضادهای عربی:
متضادهای فارسی:
واژه «خَلَقَ» علاوه بر کاربرد دینی و الهی، در موارد فلسفی نیز به معنای ایجاد کردن یا خلق کردن چیزی جدید استفاده می‌شود. همچنین در علوم و هنرها، این واژه برای اشاره به ابداع و نوآوری کاربرد دارد. | |
۲ بار به صورت اسم «خَلَّاق» (آفریدگار بسیار، بسیار آفریننده) | 2 |
۶ بار به صورت اسم «خَلَاق» (آفریدگار، آفریننده) | 3 |
۵۲ بار به صورت اسم «خَلْق» (آفریدگان، مخلوقات، آفرینش) | 4 |
۲ بار به صورت اسم «خُلُق» (اخلاق، سرشت) | 5 |
۱۲ بار به صورت اسم فاعل «خَالِق» (آفریننده، خالق) | 6 |
۲ بار به صورت اسم مفعول باب دوم «مُخَلَّقَة» (آفریده‌شده، مخلوق) | 7 |
۱ بار به صورت مصدر باب هشتم «اِخْتِلَاق» (دروغ‌پردازی، جعل کردن) | 8 |