| ریشه سه‌حرفی «خ ط أ» (خَطَأَ) در قرآن ۲۲ بار در هفت قالب مختلف آمده است: |
دو بار به صورت فعل باب چهارم «أَخْطَأَ» (اشتباه کرد) | 1 |
دو بار به صورت اسم جمع «خَطِیئَات» (گناهان) | 2 |
هشت بار به صورت اسم مفرد «خَطِیئَة» (گناه) | 3 |
دو بار به صورت اسم «خَطَأْ» (خطا، اشتباه) | 4 |
یک بار به صورت اسم «خِطْء» (خطا، اشتباه) | 5 |
دو بار به صورت اسم فاعل مؤنث «خَاطِئَة» (گناهکار [زن]) | 6 |
| ۱. معنی و توضیح: واژه «خاطِئَة» در زبان عربی اسم مؤنث است و به معنای «زن خطاکار»، «زن گناهکار» یا «زن اشتباه‌کننده» به کار می‌رود. این واژه مؤنثِ «خاطِئ» است که به معنای «خطاکار» یا «مرتکب خطا» می‌باشد. ۲. کاربرد در زبان عربی: در زبان عربی، «خاطِئَة» معمولاً برای اشاره به زنی که مرتکب اشتباه، گناه یا خطایی شده است، به کار می‌رود.
۳. ویژگی‌های دستوری (گرامری):
۴. اطلاعات ریشه‌شناسی (اتیمولوژی): واژه «خاطِئَة» از ریشه ثلاثی «خ-ط-أ» گرفته شده است. این ریشه در عربی به معنای خطا کردن، اشتباه نمودن یا گناه کردن است. واژه‌های دیگری مانند «خَطَأ» (خطا)، «خاطِئ» (خطاکار)، و «مخطئ» (کسی که اشتباه می‌کند) نیز از همین ریشه هستند. ۵. مترادف‌ها و متضادها: مترادف‌ها (در عربی و فارسی):
متضادها (در عربی و فارسی):
خلاصه: | |
پنج بار به صورت اسم فاعل جمع مذکر «خَاطِئِین» (گناهکاران) | 7 |