۱. معانی واژه «خَلَقَ»واژه «خَلَقَ» در زبان عربی به معنای «آفریدن» یا «خلق کردن» است. این فعل معمولاً برای اشاره به آفرینش توسط خداوند استفاده می‌شود و در متون دینی و قرآن کاربرد فراوان دارد. برخی از معانی اصلی این واژه عبارت‌اند از:
۲. ریشه واژهریشه واژه «خَلَقَ» از ثلاثی مجرد (خ-ل-ق) گرفته شده است. این ریشه در زبان عربی به معنای «آفرینش» یا «ایجاد کردن» است و در مشتقات مختلف به مفاهیم مرتبط با خلق و آفرینش اشاره دارد. ۳. ویژگی‌های دستوری
۴. صیغه‌های مختلف فعل «خَلَقَ»
۵. اطلاعات ریشهشناسیریشه «خ-ل-ق» در زبان عربی به طور گسترده در متون دینی، فلسفی و ادبی استفاده شده است. این واژه به مفهوم آفرینش الهی اشاره دارد که از عدم یا هیچ چیزی، موجودات و جهان را به وجود آورده است. در قرآن کریم، فعل «خَلَقَ» و مشتقات آن بارها آمده است، مانند:
۶. کاربرد واژه در زبان عربیواژه «خَلَقَ» علاوه بر کاربرد دینی و الهی، در موارد فلسفی نیز به معنای ایجاد کردن یا خلق کردن چیزی جدید استفاده می‌شود. همچنین در علوم و هنرها، این واژه برای اشاره به ابداع و نوآوری کاربرد دارد. در مجموع، واژه «خَلَقَ» یکی از واژگان اساسی زبان عربی است که مفاهیم عمیق و گسترده‌ای را در بر دارد. |
خَلَقَ
« Back to Glossary Index