| ریشه ثلاثی أ-م-ن در قرآن ۸۷۹ بار و در ۱۷ قالب مشتق شده آمده است: |
۲۰ بار به صورت فعل باب اول «أَمِنَ» (آرام گرفت، ایمن شد) | 1 |
۵۳۷ بار به صورت فعل باب چهارم «ءَامَنَ» (ایمان آورد) | 2 |
| ءامَنَ (آمَنَ) یک فعل در زبان عربی است که به معنی „ایمان آورد“، „باور کرد“، „اعتقاد پیدا کرد“ یا „ایمان آوردن“ می‌باشد. کاربرد واژه در زبان عربی این واژه معمولاً در زمینه‌های دینی و اعتقادی به کار می‌رود، مانند:
در قرآن کریم و متون دینی، این فعل بسیار استفاده می‌شود. ویژگی‌های دستوری (گرامری)
مثال صرف:
اطلاعات ریشه‌شناسی (اتیمولوژی)
مترادف‌ها و متضادها مترادف‌ها (عربی و فارسی):
متضادها (عربی و فارسی):
خلاصه
| |
۱ بار به صورت فعل باب هشتم «ٱؤْتُمِنَ» (امانت‌دار شد، به او امانت سپرده شد) | 3 |
۴ بار به صورت اسم جمع «أَمَٰنَٰت» (امانت‌ها) | 4 |
۲ بار به صورت اسم مفرد «أَمَٰنَت» (امانت) | 5 |
۵ بار به صورت اسم «أَمْن» (امنیت، آرامش) | 6 |
۲ بار به صورت اسم «أَمَنَة» (آسودگی، آرامش) | 7 |
۱۴ بار به صورت صفت «أَمِين» (امین، امانت‌دار) | 8 |
۱ بار به صورت اسم «مَأْمَن» (جای امن) | 9 |
۶ بار به صورت اسم فاعل «ءَامِن» (ایمن، در امان) | 10 |
۱۰ بار به صورت جمع اسم فاعل «ءَامِنِين» (ایمن‌ها، در امان‌ها) | 11 |
۱ بار به صورت مؤنث اسم فاعل «ءَامِنَة» (ایمن، زن در امان) | 12 |
۱ بار به صورت اسم مفعول «مَأْمُون» (در امان، مورد اطمینان) | 13 |
۴۵ بار به صورت مصدر باب چهارم «إِيمَٰن» (ایمان) | 14 |
۲۰۲ بار به صورت اسم فاعل باب چهارم «مُؤْمِن» (مؤمن، ایمان‌آورنده) | 15 |
۲۲ بار به صورت جمع مؤنث اسم فاعل باب چهارم «مُّؤْمِنَٰت» (مؤمنان زن) | 16 |
۶ بار به صورت مفرد مؤنث اسم فاعل باب چهارم «مُّؤْمِنَة» (زن مؤمن) | 17 |