| ریشه ثلاثی (أ م ر) در قرآن ۲۴۸ بار در شش قالب صرفی مختلف آمده است: |
۷۷ بار به صورت فعل باب اول «أَمَرَ» (دستور داد، فرمان داد) | 1 |
| معنی واژه أَمَرَ أَمَرَ (در عربی) فعل ثلاثی مجرد است که به معنای «دستور دادن»، «فرمان دادن»، «حکم کردن» و گاهی نیز «درخواست کردن» می‌باشد. این فعل در زبان عربی بسیار پرکاربرد است و معانی آن بسته به سیاق جمله می‌تواند اندکی تغییر کند. کاربرد واژه در زبان عربی
ویژگی‌های دستوری (گرامری)
اطلاعات ریشه‌شناسی (اتیمولوژی)
مترادف‌ها و متضادها مترادف‌ها (در عربی و فارسی):
متضادها (در عربی و فارسی):
خلاصه واژه «أَمَرَ» یکی از افعال اصلی در زبان عربی است که به معنای دستور دادن و فرمان دادن به کار می‌رود و دارای مشتقات و کاربردهای گسترده‌ای است. این واژه از ریشه «أ-م-ر» گرفته شده و در مقابلش افعالی چون «نهی کردن» و «منع کردن» قرار می‌گیرند. | |
۲ بار به صورت فعل باب هشتم «يَأْتَمِرُ» (مشورت می‌کنند، تدبیر می‌کنند) | 2 |
۱ بار به صورت اسم «أَمَّارَة» (بسیار فرمان‌دهنده، بسیار دستوردهنده) | 3 |
۱۶۶ بار به صورت اسم «أَمْر» (دستور، فرمان، کار) | 4 |
۱ بار به صورت صفت «إِمْر» (کار بزرگ، کار شگفت‌انگیز) | 5 |
۱ بار به صورت اسم فاعل «ءَامِرُون» (دستوردهندگان، فرمان‌دهندگان) | 6 |