واژه «الْقُرْآنَ»۱. معنای واژه «الْقُرْآنَ»واژه «الْقُرْآنَ» در زبان عربی به معنای «خواندن» یا «تلاوت کردن» است. این واژه به طور خاص به کتاب مقدس اسلام اشاره دارد که شامل وحی الهی به پیامبر اسلام، حضرت محمد (ص)، است. ۲. ریشه واژهواژه «الْقُرْآنَ» از ریشه ثلاثی «ق-ر-أ» (قرأ) گرفته شده است. این ریشه در زبان عربی به معنای «خواندن» یا «جمع کردن» است. ۳. کاربرد واژه در زبان عربی- لغوی: به معنای خواندن یا گردآوردن.
- اصطلاحی: به معنای کتاب مقدسی که مسلمانان آن را وحی الهی می‌دانند.
- در قرآن کریم، خود این واژه بارها برای اشاره به متن مقدس اسلام به کار رفته است، مانند:
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (سوره یوسف، آیه ۲)
۴. ویژگی‌های دستوری- نوع کلمه: اسم.
- جنس: مذکر.
- حالت اعرابی:
- در جمله بر اساس موقعیت نحوی می‌تواند منصوب (الْقُرْآنَ)، مرفوع (الْقُرْآنُ)، یا مجرور (الْقُرْآنِ) باشد.
- تعریف: معرفه است، زیرا با «ال» تعریف آمده است.
۵. صیغه و ساختار واژه- واژه «الْقُرْآنَ» در وزن فُعْلان قرار دارد که یکی از اوزان رایج در زبان عربی برای اسم‌ها است.
- این وزن غالباً دلالت بر حالت یا عملی مستمر دارد. در اینجا به معنای «خواندن مستمر» یا «متنی برای خواندن» است.
۶. اطلاعات ریشه‌شناختی (اتیمولوژی)- ریشه «قرأ» در زبان عربی به معنای «خواندن» و «جمع کردن» است.
- برخی از زبان‌شناسان معتقدند که واژه «قرآن» از مصدر «قراءة» (خواندن) مشتق شده است.
- در عین حال، برخی بر این باورند که این واژه از مصدر «قرء» به معنای «جمع کردن» گرفته شده است، زیرا قرآن مجموعه‌ای از وحی‌های الهی است که گردآوری شده‌اند.
۷. نتیجهگیریواژه «الْقُرْآنَ» یک واژه خاص در زبان عربی است که هم از نظر لغوی و هم از نظر اصطلاحی معنای مهم و مقدسی دارد. این واژه علاوه بر معنای خواندن، به یک متن مقدس اشاره دارد که جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ و دین اسلام دارد. | 