الْعِمَادِ

« Back to Glossary Index

معنی کلمه „الْعِمَادِ“ در زبان عربی:

کلمه „الْعِمَادِ“ از ریشه „عَمَدَ“ گرفته شده است و به معنای „ستون“، „تکیه‌گاه“ یا „پایه“ می‌باشد. این کلمه معمولاً برای اشاره به چیزی که به عنوان پشتیبان یا ستون اصلی استفاده می‌شود، به کار می‌رود.


ریشه کلمه:

ریشه این کلمه „ع-م-د“ (عَمَدَ) است. این ریشه در زبان عربی به معنای „تکیه کردن“، „ایستادن بر چیزی“ یا „پایه قرار دادن“ استفاده می‌شود.


استفاده از کلمه در قرآن:

کلمه „عِمَاد“ و دیگر مشتقات آن در قرآن کریم به کار رفته‌اند. برخی از این موارد عبارتند از:

  1. سوره الفجر، آیه 7:
    „إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ“
    در اینجا „عِمَاد“ به ستون‌های بلند و مستحکم اشاره دارد که نماد شکوه و عظمت قوم عاد است.

ویژگی‌های دستوری:

  • نوع کلمه: اسم (اسم ذات).
  • جنس: مذکر.
  • حالت اعرابی:
    • در حالت مرفوع: الْعِمَادُ
    • در حالت منصوب: الْعِمَادَ
    • در حالت مجرور: الْعِمَادِ

صیغه و معنای ریشه:

  • عَمَدَ (فعل ماضی): تکیه کرد، پایه گذاشت.
  • یَعْمِدُ (فعل مضارع): تکیه می‌کند، پایه می‌گذارد.
  • عِمَاد (اسم): ستون، تکیه‌گاه.
  • عَمَد (جمع): ستون‌ها.

اطلاعات ریشه‌شناختی (اتیمولوژی):

ریشه „ع-م-د“ در زبان عربی به معنای „پایه‌گذاری“ و „ایجاد تکیه‌گاه“ است. این مفهوم در بسیاری از زبان‌های سامی مشابه نیز وجود دارد.


مترادف‌ها و متضادها:

مترادف‌ها:

  • در عربی:
    • رُکْن (پایه، ستون)
    • سَاق (ستون)
    • دِعَامَة (پایه، تکیه‌گاه)
  • در فارسی:
    • ستون
    • پایه
    • تکیه‌گاه

متضادها:

  • در عربی:
    • هَدْم (خرابی، ویرانی)
    • ضَعْف (ضعف، سستی)
  • در فارسی:
    • ویرانی
    • سستی

کلمات مشتق‌شده از ریشه „ع-م-د“ در قرآن:

  1. عَمَد
  2. عِمَاد
  3. یَعْمِدُ
  4. عَمَدُوا

این کلمات در آیات مختلف قرآن استفاده شده‌اند و به ستون‌ها، پایه‌ها یا اعمالی که بر اساس پایه‌گذاری و استحکام است، اشاره دارند.

Nach oben scrollen