الكَوثَرَ

• کوثر در زبان عربی به معنای «خیر و نیکی فراوان»، «چیز بسیار زیاد» و «برکت بی‌پایان» است.
• در قرآن، سوره کوثر، این واژه به عنوان نعمتی عظیم و خیر فراوان که خداوند به پیامبر اسلام (ص) عطا کرده، آمده است.

ریشه واژه و کاربرد آن در زبان عربی

• ریشه: ک-ث-ر (کثر)
• اصل این ریشه به معنای „زیاد شدن“ و „فراوانی“ است.
• در زبان عربی، مشتقات این ریشه در معانی مختلفی مانند زیادی، فراوانی، افزونی و تکثیر به کار می‌رود.

واژه‌های مشتق‌شده از ریشه ک-ث-ر در قرآن

ویژگی‌های دستوری

• الکوثر: اسم، مفرد، مؤنث، معرفه (با الف و لام)
• وزن صرفی: فَوعَل (کوثر)
• نوع اسم: مصدر یا اسم مبالغه (نشان‌دهنده کثرت و زیادی)
• حالت اعراب: منصوب (در آیه: إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ)

صورت پایه (Stammform) و معنا

• کَثَرَ (فعل ثلاثی مجرد): زیاد شد
• کوثر: اسم مصدر یا اسم مبالغه از همین ریشه، به معنای خیر و برکت بسیار زیاد

اطلاعات ریشه‌شناسی (اتیمولوژی)

• ریشه واژه به زبان سامی و خانواده زبان‌های سامی بازمی‌گردد.
• در زبان عربی، «کثر» به معنای زیاد شدن و افزونی است.
• واژه «کوثر» به عنوان اسم مبالغه یا مصدر، بر شدت و زیادی دلالت دارد.

مترادف‌ها و متضادها

نتیجه‌گیری

واژه «الکوثر» یکی از غنی‌ترین واژگان قرآنی از نظر معنایی و ریشه‌شناسی است که هم در زبان عربی و هم در متون اسلامی، همواره به معنای خیر و برکت بسیار زیاد و نعمتی بی‌پایان به‌کار رفته است.