الزَّبَانِيَةَ

« Back to Glossary Index

الزَّبَانِيَةَ

ریشه و معنای کلمه:

کلمه «الزَّبَانِيَةَ» از ریشه ثلاثی «ز ب ن» گرفته شده است. این ریشه در زبان عربی به معنای «دفع کردن»، «راندن» یا «هل دادن» است. همچنین به معنای «نگهبانان سخت‌گیر» یا «مأموران عذاب» در قرآن کریم آمده است.


کاربرد در زبان عربی:

کلمه «الزَّبَانِيَةَ» در زبان عربی به طور خاص در متون دینی و ادبیات کلاسیک استفاده می‌شود. در قرآن کریم، این کلمه به نگهبانان جهنم اشاره دارد که وظیفه دارند گناهکاران را به عذاب الهی سوق دهند. این کلمه در آیه ۱۸ سوره علق آمده است:

سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ
ترجمه: «به زودی نگهبانان [دوزخ] را فرا می‌خوانیم.»


ویژگی‌های دستوری:

  • نوع کلمه: اسم جمع.
  • جنس: مذکر.
  • حالت اعرابی: منصوب (به دلیل وجود «ال» و قرار گرفتن در جمله).
  • وزن: فعلانیة.

شکل اصلی و معنای ریشه:

شکل اصلی کلمه «زَبَّانِيَة» است که از فعل ثلاثی «زَبَنَ» مشتق شده است. معنای اصلی «زَبَنَ» به معنای «راندن» یا «دفع کردن» است.


اطلاعات ریشه‌شناسی:

این کلمه از زبان عربی کلاسیک سرچشمه گرفته و به طور خاص در متون دینی و مذهبی کاربرد داشته است. کلمه «الزَّبَانِيَةَ» در گذشته برای اشاره به مأموران سخت‌گیر یا کسانی که وظیفه اجرای عدالت داشتند، استفاده می‌شده است.


مترادف‌ها و متضادها:

مترادف‌ها:
  • در عربی:
    • الحَرَس (نگهبانان)
    • المُعَذِّبُون (عذاب‌دهندگان)
    • الجَلَّادُون (جلادان)
  • در فارسی:
    • نگهبانان جهنم
    • مأموران عذاب
    • عذاب‌دهندگان
متضادها:
  • در عربی:
    • المُنْقِذُون (نجات‌دهندگان)
    • الرُحَمَاء (مهربانان)
    • المُشْفِقُون (دلسوزان)
  • در فارسی:
    • نجات‌دهندگان
    • مهربانان
    • دلسوزان

نکات تکمیلی:

این کلمه بیشتر در متون دینی و مذهبی استفاده می‌شود و بار معنایی خاصی دارد که به عدالت الهی و عذاب اشاره می‌کند.

 

Nach oben scrollen