الدِّينِ

« Back to Glossary Index

۱. معانی واژه «الدِّینِ»:

واژه «الدِّینِ» از ریشه «د-ی-ن» گرفته شده و دارای معانی مختلفی است که بسته به زمینه و کاربرد آن ممکن است متفاوت باشد. برخی از معانی اصلی عبارتند از:

  • آیین، شریعت، یا نظام اعتقادی
  • اطاعت، فرمانبرداری
  • حساب و جزا (مانند روز قیامت)
  • قرض یا بدهی

۲. ریشه واژه:

ریشه اصلی این واژه «د-ی-ن» (ثلاثی مجرد) است. این ریشه در زبان عربی به مفاهیمی مانند اطاعت، جزا، و نظام اعتقادی اشاره دارد.

۳. ویژگی‌های دستوری:

  • واژه «الدِّینِ» به صورت معرفه (با ال تعریف) آمده است.
  • این واژه در حالت مجرور (با کسره در انتها) ظاهر شده است، که نشان‌دهنده نقش دستوری آن در جمله است. معمولاً در جملات عربی، این شکل برای مضاف‌الیه یا پس از حروف جر استفاده می‌شود.

۴. صیغه و ساختار واژه:

  • مصدر: دین
  • اسم: دین (به معنای آیین یا اعتقاد)
  • فعل: دانَ (به معنای اطاعت کرد، جزا داد)
  • مشتقات: مانند دیان (داور یا جزا دهنده)، مدین (بدهکار)، تدیّن (پایبندی به دین)

۵. اطلاعات ریشه‌شناسی (اتیمولوژی):

واژه «دین» در زبان عربی از ریشه‌های سامی نشأت گرفته است و در زبان‌های دیگر منطقه مانند عبری نیز واژه مشابهی با معنای نزدیک وجود دارد. در عبری واژه «דין» (دین) به معنای قضاوت یا حکم است. این نشان‌دهنده ارتباط تاریخی و زبانی میان زبان‌های سامی است.

۶. کاربرد واژه در قرآن:

واژه «الدِّینِ» در قرآن کریم بارها به کار رفته است. به عنوان مثال:

  • «إِنَّ الدِّینَ عِندَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ» (سوره آل عمران، آیه ۱۹) در اینجا دین به معنای آیین و شریعت آمده است.
  • «مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ» (سوره فاتحه، آیه ۴) در اینجا دین به معنای جزا و حساب است.

۷. جمع‌بندی:

واژه «الدِّینِ» یک واژه بسیار مهم در زبان عربی و متون اسلامی است که معانی گسترده‌ای دارد و بسته به زمینه می‌تواند به مفاهیم مختلفی اشاره کند. ریشه این واژه به مفاهیمی مانند اطاعت، جزا، و آیین بازمی‌گردد و در متون دینی و ادبی نقش برجسته‌ای ایفا می‌کند.

Nach oben scrollen