إِرَمَریشه و معناکلمه „إِرَمَ“ از ریشه ثلاثی «أ-ر-م» در زبان عربی گرفته شده است. این واژه در قرآن کریم نیز آمده است و معمولاً به عنوان نام خاص استفاده می‌شود. در آیه 7 سوره فجر، «إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ»، به قومی اشاره دارد که به قدرت و شکوه معروف بودند. ویژگی‌های گرامری
کاربرد در قرآنکلمه „إِرَمَ“ تنها یک بار در قرآن کریم ذکر شده است:
در این آیه به قوم عاد اشاره شده است که در شهر یا منطقه‌ای به نام إِرَم زندگی می‌کردند. این قوم به ساختن ستون‌های بلند و معماری عظیم خود مشهور بودند. مشتقات از ریشه «أ-ر-م»در قرآن کریم مشتقات دیگری از این ریشه به صورت مستقیم وجود ندارد، اما در زبان عربی مشتقات زیر از این ریشه شناخته شده‌اند:
اطلاعات اتیمولوژیک
مترادف‌ها و متضادهامترادفها:
متضادها:کلمه „إِرَمَ“ به عنوان یک اسم خاص، متضاد مستقیمی ندارد. اما در معنای کلی، اگر به ویرانی و نابودی تمدن اشاره شود:
نتیجهگیریکلمه „إِرَمَ“ به عنوان یک اسم خاص در قرآن کریم آمده و به قوم عاد و تمدن باشکوه آنان اشاره دارد. این واژه از ریشه «أ-ر-م» گرفته شده است که به معنای نشانه‌گذاری و ستون‌ها نیز مرتبط است. کاربرد آن در قرآن نشان‌دهنده عظمت و در عین حال نابودی تمدن‌های گذشته است. |
ارَمَ
« Back to Glossary Index