| Die Erschaffung des ersten Menschenpaares, Adam + Eva | آفرینش اوّلین جفتِ انسانی، آدم + حوّا |
Im 1. Mose 1, 27 lesen wir: Und Gott schuf den Menschen in seinem Bild, im Bild Gottes schuf er ihn; als Mann und Frau schuf er sie. | در کتابِ پیدایش فصل اوّل، آیه 27 می خوانیم: پس خدا انسان را شبيه خود آفريد. او انسان را زن و مرد خلق كرد. |
Und im 1. Mose 2, 7 lesen wir: Da bildete Gott der HERR den Menschen, Staub von der Erde, und blies den Odem des Lebens in seine Nase, und so wurde der Mensch eine lebendige Seele. Und das Ebenbild von Adam wurde von ihm erschaffen. Das heißt, dass Gott mit der Klontechnik den zweiten Menschen erschuf. 1. Mose 2, 18-25 | و در فصلِ دوّم آیه 7 می خوانیم: آنگاه خداوند از خاکِ زمين، آدم را سرشت. سپس در بينی آدم روح حيات دميده، به او جان بخشيد و آدم، موجود زنده ای شد. و همسرِ آدم را از خودِ آدم آفرید. این یعنی، خدا با روشِ „همتا سازی“ همسرِ آدم را آفرید. پیدایش، فصل 2، آیات 18-25 |
Koran berichtet auch, dass Gott alle Menschen aus einer einzigen Person erschuf. Und von dieser einzigen Person schuf er die zweite Person. Alle Frauen und Männer dieser Erde entstammen aus jener zwei Personen. Koran erklärt nicht, wie die zweite Person aus der ersten Person entstammte, nur ein Vers darüber, im Kapitel 7 Vers 189 lesen wir: Gott schuf alle Menschen aus einem Menschen, von ihm schuf er den zweiten Menschen, damit der zweite bei dem ersten Ruhe findet. Der zweite überkam den ersten Menschen und der erste wurde Schwanger. Und so wurde die Erde bevölkert. Linguistisch betrachtet, in diesem Vers wurde der erste Mensch mit femininen Merkmale und der zweite Mensch mit maskulinen Merkmale gekennzeichnet. | قرآن هم گزارش می کند که خدا، انسان ها را از یک فرد (نفس واحده) آفرید. و از آن فرد ، زوجِ او را آفرید و از آن دو تمامی مردان و زنانِ روی زمین آفریده شدند. قرآن توضیحِ زیادی در موردِ چگونگیِ آفرینشِ همسرِ آدمِ نمی دهد. به غیر از اینکه در سوره 7 آیه 189 می خوانیم: خدا همه ی انسان ها را از یک فرد آفرید و از این فرد همسرِ او را آفرید تا این که در کنارِ فردِ اوّل آرامش یابد. فردِ دوّم با فردِ اوّل نزدیکی کرد و فردِ اوّل باردار شد. و بدین ترتیب تکثیرِ بشریّت آغاز شد. در این آیه در زبانِ عربی „فردِ اوّل“ با اسم، فعل و ضمیرِ مؤنّث ذکر شده و „فردِ دوّم“ با اسم و فعلِ مذکّر بیان شده است. |
Aus der Information von Koran und Bibel kann man erschließen, dass die Schöpfung von „Adam & Eva“ einerseits und die Schöpfung von „Mann & Frau“ andererseits in zwei unterschiedliche Orte geschah. „Adam & Eva“ wurden auf der Planet, wo das Paradies bzw. der Garten liegt, erschaffen und „Mann & Frau“ wurden auf unsere Erde erschaffen. | از مطالبِ قرآن و تورات می توان این نتیجه را گرفت، که آفرینشِ „آدم و حوّا“ از یک طرف و آفرینشِ „انسانِ نر و ماده“ از طرفِ دیگر، در دو مکانِ مختلف رُخداده است. „آدم و حوّا“ در سیّاره ای که بهشت در آن قرار دارد، آفریده شدند و „انسانِ نر و ماده“ در این سیّاره ای که ما انسان ها روی آن زندگی می کنیم، آفریده شدند. |
Das erste Menschenpaar, nachdem sie vom verbotenen Baum gegessen hatten, starben und ihre Seele wurden vom Planet, in dem der Garten liegt, verbannt und auf den Planet Erde in einem Paar „Mann & Frau“ angehaucht. | „آدم و همسرش“ بعد از اینکه از درختِ ممنوعه خوردند، در بهشت مُردند و روح شان از سیّاره ای که باغ در آن قرار دارد، اخراج شد و در روی سیّاره ی زمین در جسم یک جُفت „انسانِ نر و ماده“ حُلول کرد. |
Koran verwendet zwei Nomen als Bezeichnung des Menschen. Es sind „insan“ und „baschar“. Adam ist ein Eigenname, der dem ersten Menschen zugeschrieben wurde. | قرآن برای نام گذاری موجوداتِ ذی شُعورِ روی کره ی زمین، از واژه های اِنسان و بَشَر استفاده می کند. واژه ی „آدم“ اسمِ خاصّی است که به اولین انسان یا بَشَرِ آفریده شده، نسبت داده شده است. |
Die Bilderschöpfung des Menschen aus dem Koran sind folgende: | تصاویری که قرآن از آفرینشِ انسان به ما می دهد به شرحِ زیر است: |
Der Mensch wurde aus der Erde erschaffen. | انسان از خاک آفریده شده است. |
Der Mensch wurde aus dem Lehm erschaffen. | انسان از گِل آفریده شده است. |
Der Mensch wurde aus einem Auszug aus Lehm erschaffen. | انسان از عُصاره ای از گِل آفریده شده است. |
Der Mensch wurde aus trockenem Ton, der aus fauligem schwarzen Schlamm ist, erschaffen. Dieser trockene Ton ist wie die Töpferware. | انسان از گِلِ خشکی که از لَجَنِ تیره و بدبو است، آفريده شده است. این گِل خشک مانندِ کوزه و سُفال صدا دار است. |
Nach der Stadien, Erde und Lehm, entwickelte sich der Mensch zu einem Tropfen in einem festen Aufenthaltsort, gemeint ist die Gebärmutter. Die Bilder der Entwicklung dieses Tropfens bis sein Herauskommen aus der Gebärmutter als Neugeborenes kann man hier anschauen. Diesen Entwicklungsprozess kann man hier im Koran lesen. | بعد از مراحلِ خاک و گِل، انسان بصورت یک قطره در مکانی مناسب قرار می گیرد که منظور همان رَحمِ زن است. تصاویرِ تکاملِ این قطره تا خروج او از رَحم به شکلِ یک نوزاد را می توانید در اینجا مشاهده کنید. این روندِ تکامل را می توانید در این آیات بخوانید. |
Im 1. Mose 1, 26-28 lesen wir, dass das Ziel Gottes von der Schöpfung des Menschen war dies, dass er und seine zukünftige Nachkommen auf die Erde herrschen sollen. Im Koran lesen wir: Ich bin dabei, auf der Erde einen Herrscher einzusetzen, da sagten sie: Willst du auf ihr etwa jemanden einsetzen, der auf ihr Verderben anrichtet und Blut vergießt, wo wir dich doch lobpreisen und deiner Heiligkeit lobsingen? Er sagte: Ich weiß, was ihr nicht wisst. Gott hat den Vorwurf der Engel, dass der Mensch ein Verderber und Blutvergießer ist, nicht abgelehnt aber indirekt sagt, dass dieses Wesen eine Eigenschaft hat, die sie davon nichts wissen und nur Gott weiß. | در فصلِ اوّلِ کتاب پیدایش، در آیات 26 تا 28 می خوانیم که هدفِ خدا از آفرینشِ انسان این بود که او و نسل های آینده اَش بر روی کره ی زمین فرمانروایی کنند. در قرآن هم می خوانیم که خدا به فرشتگان گفت: می خواهم یک فرمانروا در زمین مُقرّر کنم و فرشتگان در جواب گفتند: آیا می خواهی کسی را منصوب کنی که در آنجا به فسادکاری و خونریزی بپردازد؟ در حالی که ما با ستایش تو، تو را پاک میشماریم و خدا در جواب گفت: من از چیزی اطّلاع دارم که شما از آن بی خبرید. خدا این اتهامِ فرشتگان را که انسان موجودی فسادکار و خونریز است، رد نمی کند ولی در جواب به آنها می گوید که این مخلوقِ جدید دارایِ صفتِ دیگری هم هست که آنها از آن بی خَبَرَند و تنها خدا می داند. |
Adam besitzt die Fähigkeit die Unterschiede der Dinge erkennen und nach ihrer Eigenschaften sortieren und benennen. Aber die Engel besitzen diese Eigenschaft nicht, sie sind vorprogrammierte Wesen, die danach handeln. Sie zeigen auch keine eigene Willenskraft. In der Bibel lesen wir, dass Adam jedem Vieh und Vogel des Himmels und allen Tieren des Feldes Namen gab. Aber Koran berichtet, dass Gott zuerst die Namen dem Adam lehrte und er wiederholte sie vor der Engel. Gott hat den ersten, notwendigen Wortschatz dem Adam beigebracht und mit der Zeit hat sich die Sprache in ihre heutige Form entwickelt. | آدم توانایی درکِ اختلافِ اشیاء، نامگذاری و بیانِ آنها را دارد. ولی فرشتگان این توانایی را ندارند، آنها موجوداتِ برنامه نویسی شده هستند که فقط طبقِ برنامه ی خود عمل می کنند و از خود اختیار نشان نمی دهند. در کتاب پیدایش می خوانیم که آدم تمامِ حیوانات، پرندگان و چهارپایان را نامگذاری کرد. امّا قرآن می گوید که اوّل خدا این نام ها را به آدم یاد داد و او آن ها را در مقابلِ فرشتگان تکرار کرد. در واقع این خدا بود که اوّلین واژه های موردِ نیاز را به آدم آموخت و با طولِ زمان، زبان به شکلِ امروزی تکامل یافته و می یابد. |
Koran berichtet, bevor Gott das erste Menschenpaar im Garten wohnen lässt, sagte er den Engeln: Werft euch vor Adam nieder! Alle haben sich niedergeworfen außer „iblis“, der vor dem Adam erschaffen worden war. Und aufgrund seiner Selbstgefälligkeit weigerte sich das tun. Gott fragte: Warum weigerst du dich? Iblis antwortete: Ich bin besser als er. Mich hast du aus Feuer erschaffen, wohingegen du ihn aus Lehm erschaffen hast. Es ist nicht gerecht, dass das Feuer sich gegenüber dem Lehm klein macht. | قرآن گزارش می کند قبل از اینکه خدا آدم و همسرش را در باغ اِسکان دهد، خدا به فرشتگان گفت: به آدم سجده کنید. فرشتگان همگی سجده کردند به غیر از اِبلیس که قبل از آدم آفریده شده بود و به علّتِ خود بزرگ بینی از این کار اِمتناع کرد. خدا از او پرسید که چرا سجده نکردی و اِبلیس جواب داد: من بهتر از او هستم، تو مرا از آتش و او را از گِل آفریدی و سزاوار نیست که آتش خودش را در مقابلِ گِل کوچک کند. |
Gott hat den Iblis für seinen Ungehorsam von der Engelkreis verbannt und ihm sagte: Es ist nicht gerecht, dass du weiter im Engelkreis bleiben, weil du Willenskraft und Selbstgefälligkeit gezeigt hast. Deshalb wirst du klein sein und auf dir wird mein Fluch bis zum Tag des Gerichts liegen. Iblis bat um einen Aufschub bis zum Auferstehungstag und Gott gab ihm den Aufschub. Iblis beschwor, genauso wie Gott ihn verirrt hat, wird er alle Menschen verirren. Gott antwortete: Ich werde die Hölle von dir und alle deine Gefolge vollmachen und wer meine Botschaften befolgt, den kannst du nicht verirren. Danach setzte Gott das Menschenpaar im Garten. | خدا اِبلیس را بخاطرِ نافرمانی اش از اجتماعِ فرشتگان اخراج کرد و به او گفت: سزاوار نیست که تو در اجتماعِ فرشتگان بمانی، چون که از خود اختیار نشان دادی و تکبّر نمودی بنابر این از کوچکان خواهی بود و لعنتِ من تا روزِ قیامت بر تو خواهد بود. اِبلیس از خدا خواست که به او تا زمانِ زنده شدنِ دو باره ی انسان ها در قیامت مُهلت دهد و خدا این مُهلت را به او داد. اِبلیس هم قسم خورد همانطور که خدا مسببِ تصمیم گیریِ اشتباه اش شد، او نیز همانطور مسببِ گمراهی انسان ها خواهد شد. خدا هم گفت: من، جهنّم را از تو و تمامی کسانی که از تو پیروی کنند، پُر خواهم کرد و تو بر انسان هایی که از پیامِ من پیروی می کنند، تسلّطی نخواهی داشت. و بعد از این صحنه ها خدا آدم و همسرش را در باغ سکونت داد. |
Die Koranverse, die diese Szene darstellen, sind folgende: | آیاتِ قرآن که بیانگرِ این صحنه ها هستند عبارتند از: |
| 7: 11-18 | |
| 11. وَلَقَدْ خَلَقْنَاكُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاكُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ لَمْ يَكُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ 12. قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلَّا تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ 13. قَالَ فَاهْبِطْ مِنْهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَنْ تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِينَ 14. قَالَ أَنْظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ 15. قَالَ إِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ 16. قَالَ فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ 17. ثُمَّ لَآتِيَنَّهُمْ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَانِهِمْ وَعَنْ شَمَائِلِهِمْ وَلَا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ 18. قَالَ اخْرُجْ مِنْهَا مَذْءُومًا مَدْحُورًا لَمَنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكُمْ أَجْمَعِينَ | |
| 38: 71-85 | 15: 26-50 |
| 71. إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ طِينٍ 72. فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ 73. فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ 74. إِلَّا إِبْلِيسَ اسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ 75. قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعَالِينَ 76. قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ 77. قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ 78. وَإِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلَى يَوْمِ الدِّينِ 79. قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ 80. قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ 81. إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ 82. قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ 83. إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ 84. قَالَ فَالْحَقُّ وَالْحَقَّ أَقُولُ 85. لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَمِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ | 26. وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ 27. وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نَارِ السَّمُومِ 28. وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ 29. فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ 30. فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ 31. إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَى أَنْ يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ 32. قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ 33. قَالَ لَمْ أَكُنْ لِأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ 34. قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ 35. وَإِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِلَى يَوْمِ الدِّينِ 36. قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ 37. قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ 38. إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ 39. قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَلَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ 40. إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ 41. قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ 42. إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ 43. وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ 44. لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِكُلِّ بَابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ 45. إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ 46. ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِينَ 47. وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ 48. لَا يَمَسُّهُمْ فِيهَا نَصَبٌ وَمَا هُمْ مِنْهَا بِمُخْرَجِينَ 49. نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ 50. وَأَنَّ عَذَابِي هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِيمُ |