| و وقتی موسی برای میقات ما آمد و پرورنده اش با او سخن گفت ، موسی گفت : پروردگارا خود را چنان به من بنمایان تا به سوی تو بنگرم پاسخ شنید تو هرگز نمیتوانی مرا ببینی بلکه بسوی آن کوه نظر افکن اگر آن توانست به جای خود قرار گیرد ، تو نیز مرا خواهی دید پس چون پروردگارش حالت ظاهر کردن خود را نسبت به آن کوه نمایاند ، آنرا متلاشی کرد و موسی چون برق زدگان بی هوش افتاد . پس چون به هوش آمد گفت تو از چنین تصوری پاکی و من بسوی تو توبه کردم و اولین گرویده به محال بودن دیدن تو با چشم دنیائی هستم (چنانکه در آیه ۱۷۱ همین سوره بعدا خواهد آمد، و بر طبق باب بیستم از سفر خروج تورات قبل از موسی بنی اسرائیل خواسته بودند خالق عالم را با چشم ببینند و برای ایشان یک صحنه انفجار در کوه سینا پیش آمد و ترسیدند و عده ای مردند و موسی متوجه نشد که چه رابطه ای بین این تقاضای بنی اسرائیل با انفجار خطر ناک کوه بود و لذا روی خود خواهی تصور کرد چون مقرب درگاه الله است ، اگر بطور خصوصی چنین تقاضائی را از الله کند ، بر خلاف آنچه برای بنی اسرائیل پیش آمد او الله را خواهد دید و پس از این حادثه فهمید که خیر . برای بنی اسرائیل نیز این حادثه یک جواب علمی از جانب الله بوده تا عملا بفهمند چشم و جسم در مقابل قدرت اصلی الله دوام ندارد و قدرت او باعث انفجار میشود . در این مورد در تفسیر آیه ۱۷۱ مطالب علمی بسیار جالبی که راهنمای علمای مربوطه است از قرآن و تورات خواهد آمد . در اینجا باید تذکر دهم که این آیات دلیل بر آن است که در آخرت چون چشم و بدن انسان از جنس زمین آخرت است که با قدرت مرکزی الله تماس دارد چشم انسانهای مطیع الله خالق عالم را در روز قیامت که در آیات قرآنی و تورات و انجیل روز ملا قات الله معرفی شده خواهد دید و غیر مطيعان چشمشان برای دیدن الله و نورش که به مانند ماه درخشان با ابری کهکشان وار مشاهده میشود کور خواهد بود ) (143) |
007-143-041-أعراف
« Back to Glossary Index