بررسی واژه «خاطئة» در زبان عربی۱. معانی واژه «خاطئة»واژه «خاطئة» در زبان عربی به معنای «گناهکار»، «خطاکار» و «مرتکب اشتباه» است. این واژه معمولاً برای اشاره به کسی استفاده می‌شود که به عمد یا غیرعمد مرتکب خطا یا گناه شده باشد. ۲. ریشه واژهریشه واژه «خاطئة» از فعل ثلاثی «خَطَأَ» (خ-ط-أ) گرفته شده است. این ریشه به معنای «خطا کردن»، «اشتباه کردن» و «گناه کردن» است. ۳. استفاده واژه در قرآن کریمدر قرآن کریم، مشتقات ریشه «خ-ط-أ» در چندین آیه استفاده شده‌اند. برخی از این مشتقات عبارتند از:
نمونه آیه: «لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ» ۴. ویژگی‌های دستوری واژه «خاطئة»
۵. شکل ریشه‌ای و معنای آنواژه «خاطئة» از فعل ثلاثی مجرد «خَطَأَ» به وزن «فَاعِلَة» مشتق شده است. وزن «فاعلة» معمولاً برای اسم فاعل مؤنث استفاده می‌شود و در اینجا به معنای «کسی که خطا کرده» یا «گناهکار» است. ۶. اطلاعات ریشه‌شناسی
۷. مترادف‌ها و متضادهامترادفهای واژه «خاطئة» در عربی:
مترادف‌های واژه «خاطئة» در فارسی:
متضادهای واژه «خاطئة» در عربی:
متضادهای واژه «خاطئة» در فارسی:
۸. واژه‌های مشتق شده از ریشه «خ-ط-أ» در قرآن
این واژه‌ها در زمینه‌های مختلفی همچون گناه، اشتباه و خطا در قرآن کریم استفاده شده‌اند. نتیجهگیریواژه «خاطئة» یک اسم مؤنث است که از ریشه «خ-ط-أ» گرفته شده و به معنای «گناهکار» یا «خطاکار» است. این واژه در قرآن کریم و زبان عربی کاربرد گسترده‌ای دارد و با وزن «فاعلة» به عنوان اسم فاعل مؤنث شناخته می‌شود. مترادف‌ها و متضادهای آن نیز در زبان عربی و فارسی به وضوح مشخص‌اند. |