027-001-051-نمل

۱. ساختار دستوری:

طس:

• این حروف از „حروف مقطعه“ هستند که در آغاز برخی از سوره‌های قرآن کریم آمده‌اند.
• تحلیل دستوری: اسم هستند و به‌عنوان بخشی از قرآن آمده‌اند. معنای قطعی آن‌ها مشخص نیست.

تِلْكَ:

• ضمیر اشاره‌ی دور برای مؤنث است.
• تحلیل دستوری:
  • نوع کلمه: اسم (ضمیر اشاره)
  • جنس: مؤنث
  • حالت: مرفوع (فاعل جمله‌ی بعدی)

آيَاتُ:

• جمع „آیة“ به معنی „نشانه“ یا „آیه“.
• تحلیل دستوری:
  • نوع کلمه: اسم
  • حالت: مرفوع (به‌دلیل نقش خبر برای „تِلْكَ“)
  • جنس: مؤنث

الْقُرْآنِ:

• معرفه به‌وسیله‌ی „الـ“ و به معنای „قرآن“.
• تحلیل دستوری:
  • نوع کلمه: اسم
  • حالت: مجرور (اضافه‌ی آیات به قرآن)

وَكِتَابٍ:

• „کِتاب“ به معنای „کتاب“ است. نکره و مجرور است.
• تحلیل دستوری:
  • نوع کلمه: اسم
  • حالت: مجرور (عطف بر „الْقُرْآنِ“)

مُّبِينٍ:

• صفت برای „کِتابٍ“ است، به معنای „روشن“ یا „آشکار“.
• تحلیل دستوری:
  • نوع کلمه: صفت
  • حالت: مجرور (تابع „کِتابٍ“)

۲. ریشه‌شناسی کلمات:

1. آیَاتُ:
   • ریشه: „أ-ی-ة“ (أیة)
   • معنی ریشه‌ای: نشانه، علامت، معجزه
2. القُرْآنِ:
   • ریشه: „ق-ر-أ“ (قرأ)
   • معنی ریشه‌ای: خواندن، جمع کردن
3. کِتَابٍ:
   • ریشه: „ک-ت-ب“ (کتب)
   • معنی ریشه‌ای: نوشتن، ثبت کردن
4. مُّبِينٍ:
   • ریشه: „ب-ی-ن“ (بین)
   • معنی ریشه‌ای: آشکار کردن، روشن کردن

۳. نوع جمله و ساختار کلی:

این جمله یک جمله‌ی اسمیه است که از دو بخش تشکیل شده است:

1. مبتدا: „تِلْكَ“ (این اشاره دارد به آیات)
2. خبر: „آيَاتُ الْقُرْآنِ وَكِتَابٍ مُّبِينٍ“ (این خبر توضیح می‌دهد که این آیات متعلق به قرآن و کتابی روشن است.)

۴. معنی کامل در فارسی:

„طس؛ این‌ها نشانه‌های قرآن و کتابی آشکار و روشنگر هستند.“

نکته تفسیری:

حروف مقطعه مانند „طس“ غالباً به‌عنوان رموز الهی در نظر گرفته می‌شوند که معنای دقیق آن‌ها فقط نزد خدا معلوم است. این آیه نشان‌دهنده‌ی عظمت قرآن و ماهیت روشن و هدایت‌گر آن است.