آیه ۱۹ „إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ“:تحلیل دستوری:- إِنَّهُ:
- إِنَّ: حرف مشبهه بالفعل که برای تأکید و تحقیق استفاده می‌شود. معمولاً بر اسم و خبر وارد می‌شود و اسم آن منصوب و خبر آن مرفوع است.
- هُ: ضمیر متصل که به اسم إِنَّ منصوب شده است و به چیزی در متن پیشین یا پسین اشاره دارد.
- لَقَوْلُ:
- لَ: لام تأکید که برای تأکید بر چیزی اضافه می‌شود.
- قَوْلُ: اسم مرفوع و مبتدا، به معنای „گفتار“ یا „سخن“.
- رَسُولٍ:
- مضاف‌الیه مجرور برای „قَوْلُ“، به معنای“فرستاده“.
- كَرِيمٍ:
- صفت مجرور برای „رَسُولٍ“، به معنای „بزرگوار“ یا „ارجمند“.
ریشه و معانی:- قَوْلُ: ریشه „ق-و-ل“ به معنای گفتن، سخن گفتن، اظهار نظر کردن.
- رَسُولٍ: ریشه „ر-س-ل“ به معنای ارسال کردن، فرستادن.
- كَرِيمٍ: ریشه „ک-ر-م“ به معنای بزرگوار بودن، بخشنده بودن.
نوع جمله و معنا:این جمله یک جمله اسمیه است که با „إِنَّ“ شروع شده و بر تأکید بر محتوای سخن اشاره دارد. معنا به فارسی:„به راستی که آن سخن جبرئیل بزرگوار است.“ | 