096-004-002-علق

« Back to Glossary Index
آن کس که نوشتن با قلم را آموخت (4)

آیه «الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ»

تجزیه گرامری:

  1. الَّذِي:
    • نوع کلمه: اسم موصول
    • معنی: که، کسی که
    • نقش دستوری: به عنوان ضمیر موصولی که به جمله‌ای اضافه می‌شود.
  2. عَلَّمَ:
    • نوع کلمه: فعل ماضی
    • ریشه: „ع ل م“
    • معنی: یاد داد، تعلیم داد
    • نقش دستوری: فعل اصلی جمله
  3. بِالْقَلَمِ:
    • بِـ:
      • نوع کلمه: حرف جر
      • معنی: با
    • الْقَلَمِ:
      • نوع کلمه: اسم
      • ریشه: „ق ل م“
      • معنی: قلم
      • نقش دستوری: اسم مجرور به حرف جر «بـ»

معنی واژه‌ها و ریشه‌ها:

  • ع ل م: این ریشه به معنای علم و دانایی است. در اینجا به معنای „یاد دادن“ یا „تعلیم دادن“ استفاده شده است.
  • ق ل م: این ریشه به معنای قلم یا ابزاری برای نوشتن است.

نوع جمله:

این جمله یک جمله خبری است که فعل آن ماضی است و در مورد فعل یاد دادن با وسیله‌ای خاص (قلم) صحبت می‌کند.

تحلیل کلی:

این آیه به قدرت یاددهی خداوند اشاره دارد که از طریق نوشتار و قلم به انسان‌ها علم و دانش می‌دهد. در فرهنگ اسلامی، قلم نمادی از دانش و آموزش است.

Nach oben scrollen