| پس وقتی طالوت با لشگریان از شهر خارج شد به آنان گفت الله شما را به نهری از آب آشامیدنی می آزماید، هر کس پس از تشنه شدن از آن آب خورد، از من نیست، و هر کس از آن نچشید از من است و آنانکه فقط مشتی از آن خوردند میان این دو محسوب میگردند پس همه از آن خوردند جز اندکی از ایشان (آنانکه هیچ از آن نهر نخوردند رؤسای لشگر شدند و آنانکه بیش از مشتی آب خوردند بسوی شهر روانه شدند، زیرا ارزش اطاعت از رؤسای خود را نداشتند و آنانکه مشتی آب خوردند جزو لشگران محسوب شدند تا زیر دست رؤسای فداکار آنها بجنگند، زیرا معلوم شد که سر کش نیستند و لذا در کتاب سموئیل دیده میشود که از سیصد هزار نفر از لشگریانِ اولیه فقط سی هزار نفر انتخاب شده اند و در این کتاب نه راجع به این آزمایش چیزی نوشته شده و نه تابوت را در نزد دشمنان یهود میداند و در این کتاب موهوماتی هم هست که میرساند حقيقت آن بوده که در قرآنست و علمای يهود آنرا عوض کرده بودند و قرآن مصحح آن میباشد) پس هنگامیکه طالوت و همراهيان مؤمن او از آن نهر گذشتند اکثر آنها گفتند امروز برای ما بر علیه جالوت و لشگریانش توانائی نخواهد بود (اینرا آنهائی گفتند که از آب کمی خورده بودند) ولی آن عده قليلی که یقین داشتند الله را ملاقات خواهند کرد (یعنی چنان سخت به آخرت ایمان داشتند که زحمت های دنیا را نادیده میگرفتند و همین باعث شجاعت ایشان شده بود و لذا لیاقت ریاست بر دیگران را داشتند) گفتند بسا گروه های قلیلی که بفرمان الله بر گروه های کثیری غلبه کرده اند و الله همیشه با کسانی است که صبور و با تحمل باشند (معلوم میشود که اینان رؤسای لشگر بودند و این سخنان را برای لشگریان خود گفتند تا آنانرا تقویت روحی نمایند) (۲4۹) |
002-249-091-بقرة
« Back to Glossary Index